Warunki żeglowne na odcinku rzeki Kama pomiędzy zaporami Wotkinską a Niżnie-Kamską (Rosja)

Abstrakt

System zbiorników o ułożeniu kaskadowym pozwala na wykorzystanie spiętrzonego odcinka jako drogi wodnej, przy czym ważne jest, żeby kaskada nie była przerwana, czyli żeby cofka niżej położonego zbiornika sięgała do wyżej położonej zapory. W analizowanym w artykule systemie kaskadowym rzeki Kamy istnieje odcinek, w którym nie doszło do spiętrzenia zwierciadła wody, ponieważ niżej położony zbiornik nie został zapełniony do projektowanej rzędnej. Odcinek koryta swobodnego ma długość 150 km i zachodzą w jego obrębie złożone procesy fluwialne. Poniżej zapory Wotkińskiej ma miejsce intensywna erozja wgłębna o wartości średniej 9 cm na rok. 57-80 km poniżej zapory występuje odcinek zmiennego spiętrzenia, zależnego od wysokości piętrzenia niżej położonego zbiornika Niżnie-Kamskiego. Na tym odcinku zachodzi depozycja rumowiska wleczonego, która osiągnęła do chwili obecnej miąższość 0,9 m. W celu utrzymania głębokości koryta umożliwiającej żeglugę (3,3 m) niezbędne jest prowadzenie prac bagrowniczych, osiągających objętość 18 tys. m3 na 1 km koryta na rok. Zmiany poziomów piętrzenia na obydwu stopniach wodnych w półroczu zimowym są ponadto przyczyną pochodu lodu oraz zatorów lodowych, które dodatkowo zwiększają objętość akumulowanego rumowiska.