Problem „uchodźców klimatycznych” jako wyzwanie dla służb konsularnych

Abstrakt

W prezentowanym artykule, autor po raz kolejny już, stara się skierować uwagę Czytelnika na niedoceniany wciąż w prawie międzynarodowym problem tzw. „uchodźców klimatycznych”. Za pojęciem, które nie mieści się w klasycznych definicjach „uchodźcy”, stoją setki tysięcy, a być może już nawet miliony ludzi, których życie, zdrowie i majątek mogą zostać zabrane przez siły natury. Oryginalność podejścia prezentowanego w artykule polega na próbie rozważenia, czy stosownych rozwiązań prawnych, dających ochronę konsularną zagrożonej ludności, można poszukiwać na gruncie prawa międzynarodowego. Pilny i doniosły wymiar omawianych w artykule zagadnień podkreślają apele i stanowiska Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców oraz innych organizacji i instytucji zajmujących się tą problematyką. W kontekście „uchodźców klimatycznych” brakuje wciąż jakiegokolwiek wiążącego aktu prawnego, który spełniałby oczekiwania osób dotkniętych zmianami klimatu. Budzi to duży niepokój, ponieważ ponad wszelką wątpliwość sytuacja, w jakiej się znajdują ci ludzie, rodzi wiele obaw, o życie, zdrowie, bezpieczeństwo własne i osób najbliższych, itd. Wydaje się, że szansą na częściowe choćby rozwianie tych obaw jest pomoc jaką takim ludziom mogą zaoferować służby konsularne. Przede wszystkim ich doświadczenie, ale również umocowanie prawne, pozwalają na  rozszerzenie funkcji opieki konsularnej na obywateli państw trzecich. Włączanie w tę funkcję uchodźców ma miejsce już teraz. Dlaczego więc nie miałoby wśród nich znaleźć się miejsce dla „uchodźców klimatycznych”?