Miejsce pieśni (piosenki ludowej) w świadomości i twórczości romantyków (zarys problematyki)

Abstrakt

Tematem powyższego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: jakie jest miejsce pieśni ludowej w świadomości oraz twórczości romantyków? Od razu wypada zaznaczyć, że autor nie rości sobie prawa do jednoznacznego i pełnego wyjaśnienia owej kwestii. Artykuł rozpoczyna się od omówienia związku muzyki i liryki w estetyce starożytnej Grecji – wskazując tym samym na źródło romantycznej koncepcji korespondencji sztuk. W dalszej kolejności autor skupia się na problematyce „upadku pieśni ludowej” wyrażonej w dziele Achima von Arnim pt. O pieśniach ludowych. W następnej cząstce rozważań omówiona zostaje teoria estetyki wokalnej oraz idea narodowości sztuki Herdera, który jako pierwszy postawił twórczość ludową na równi z kulturą wysoką oraz w sposób niezwykle interesujący wypowiedział się o relacji tekstu do muzyki w pieśni. (Podobny wątek podjął także Schopenhauer, co również zostaje przez autora artykułu wyeksponowane.) Artykuł zamyka podrozdział traktujący stricte o ekspansji pieśni ludowej. Autor zwraca w nim uwagę na to, jak ważne miejsce w hierarchii sztuk zajęła twórczość ludowa i w jaki sposób, odpowiednio zinterpretowana, stała się jednym z fundamentów romantycznej świadomości nie tylko literackiej, ale szerzej, kulturowej, czy wręcz kulturotwórczej.