Usposobienie na użytecznych członków społeczności w Domu Schronienia Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności w XIX i na początku XX wieku
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2018.01.10Słowa kluczowe:
historia wychowania, historia dobroczynności, Galicja, Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności, opieka, sierota, żebractwoAbstrakt
Celem podjętych badań przez autorkę artykułu była odpowiedź na pytanie, jakie oddziaływania podjęło Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności, aby ukształtować u podopiecznych, zwłaszcza dzieci, postawę dojrzałości społecznej. Towarzystwo zostało utworzone w 1816 r., a zlikwidowane w 1951 r. Opieką otaczało starców, kaleki oraz sieroty. Badaniami objęto lata 1816-1918. W artykule zastosowano analizę dokumentów źródłowych i literatury. Materiałami źródłowymi były rękopisy i źródła drukowane zgromadzone w Archiwum Narodowym w Krakowie. Jak wynika z przeprowadzonych badań, organizatorzy pomocy dobroczynnej dążyli do tego, aby podopieczni starali się być użytecznymi członkami społeczeństwa, żyli zgodnie z obowiązującymi normami moralnymi, akceptowali normy, zasady i przepisy, podejmowali pracę nieprzekraczającą ich możliwości, dbali o otoczenie i wzajemne relacje. Można więc przyjąć, że dążono do ukształtowania postawy dojrzałości społecznej.
Bibliografia
Bartkowiak E. (2016). Rola organizacji dobroczynnych w dziejach opieki nad dzieckiem. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 9, 49-61.
Bek J. (1916). Opieka nad sierotami. Lwów: Księgarnia Polska B. Połoniecki.
Głębocki J.T. (1852). Zakłady ku ulżeniu cierpieniom bliźnich obecnie w Krakowie istniejące, z krótką wzmianką o dawniejszych, a dziś nie istniejących instytucjach tego rodzaju. Kraków: Druk „Czasu”.
Instrukcya dla nauczyciela szkoły sierót w Krakowskiem Towarzystwie Dobroczynności (1874). Kraków.
Kępski Cz. (1993). Towarzystwa Dobroczynności w Królestwie Polskim 1815-1914. Lublin: WydawnictwoUMCS.
Łętowski L. (1956). Wspomnienia pamiętnikarskie. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Malinowski L. (2002). W Polsce – od dobroczynności do pracy socjalnej. Roczniki Pedagogiki Specjalnej, 12/13, 122-131.
Mazur E. (2010). Opieka dobroczynna nad starcami w Warszawie w drugiej połowie XIX wieku. Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, 58/1, 135-141.
Markiewiczowa H. (2002). Działalność opiekuńczo-wychowawcza Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności 1814-1914. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Markiewiczowa H. (2010). Działalność opiekuńczo-wychowawcza Wileńskiego Towarzystwa Dobroczynności 1807-1830. Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.
O Towarzystwie Dobroczynności i innych bogobojnych zakładach w Krakowie (1822). Dzieje Dobroczynności Krajowey i Zagraniczney z wiadomościami ku jej wydoskonaleniu służącemi. Wilno.
Puszka A. (2013). Działalność opiekuńczo-wychowawcza Zakonu Sióstr Miłosierdzia Wincentego à Paulo w Lublinie w XIX i XX wieku. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Rocznik Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności z roku 1886 (1887). Kraków: W drukarni „Czasu”.
Rocznik Towarzystwa Dobroczynności Wolnego Miasta Krakowa z roku 1826 (1828). Kraków: W drukarni Józefa Czecha.
Rogalski L. (1821). O zakładach dobroczynnych w Wiedniu. Dzieje Dobroczynności Krajowej i Zagranicznej z wiadomościami ku wydoskonaleniu jej służącymi, 11, Wilno.
Statut Towarzystwa Dobroczynności w Krakowie z 1885 r. (1885). Kraków.
Statut Towarzystwa Dobroczynności z 1874 r. (1874). Kraków.
Statut urządzający Towarzystwo Dobroczynności w Krakowie (1839). Kraków.
Suchecki B. (1820). Żywot hr. Rumforda. Dzieje Dobroczynności Krajowej i Zagranicznej z wiadomościami ku wydoskonaleniu jej służącymi, 10
