Sposób życia prehistorycznego ludu jako źródło wiedzy o środowisku uczniów klasy czwartej szkoły podstawowej
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2015.01.03Słowa kluczowe:
program edukacyjny, zbieracze i myśliwi, teoria ugruntowana, pedagogika wczesnoszkolna, związek między naturą i kulturąAbstrakt
W artykule przedstawiono przykład współzależności edukacyjnej między programem historii narodowej i geografii a problematyką edukacji środowiskowej. Analiza jakościowa przeprowadzona przez autora programu edukacyjnego Prehistoria – życie zbieraczy i myśliwych, opracowanego na zasadach konstruktywistycznych z uwzględnieniem psychosomatycznego udziału uczniów, wskazuje na możliwość łączenia potencjału instruktażowego i edukacyjnego wybranych zagadnień tematycznych. Uzupełnienie końcowej refleksji słownej stanowią fotografie pokazujące w żywych obrazach wymiar poznawczy edukacji w szerszym kontekście środowiskowym.
Bibliografia
Alexander R. (2006). Towards dialogic teaching: Rethinking classroom talk. Cambridge: Dialogos.
Bertrand Y. (1998). Soudobé teorie vzdělávání. Praha: Portál.
Ejzenštejn S.M. (1998). Umenie mizanscény. Bratislava: Národné divadelné centrum.
Habermas J. (1995). The Philosophical Discourse of Modernity. Twelve Lectures. Cambridge: Polity Press.
Horká H. (2011). Příroda ve školní výuce. In: J. Šmajs. Aby země nebyla jen hrobem. Literatura, kultura, příroda (pp. 123-132). Praha: Obec spisovatelů.
Leakey R., Lewin R. (1984). Lidé od jezera. Praha: Mladá fronta.
Lenderová M., Kopičková B., Burešová J., Maur E. (Eds). (2009). Žena v českých zemích od středověku do 20. století. Praha: Lidové noviny.
Lewis-Williams D. (2007). Mysl v jeskyni. Vědomí a původ umění. Praha: Academia.
Nezvalová D. (ed). (2006). Konstruktivismus a jeho aplikace v integrovaném pojetí přírodovědného vzdělávání. Olomouc: Přírodovědecká fakulta univerzity Palackého.
Nehyba J. (2011). Zkušenostně reflektivní učení a komfortní zóna. Pedagogická orientace, 21(3), 81-97.
Pasch M. (1998). Od vzdělávacího programu k vyučovací hodině: jak pracovat s kurikulem. Praha: Portál.
Piaget J., Inhelderová B. (2007). Psychologie dítěte. Praha: Portál.
Rodriguezová V. (2012). Vzdělávací potenciál programů tematické kooperativní výuky v kontextu didaktiky dějepisu a dramatické výchovy: disertační práce. Brno: Masarykova univerzita, Fakulta pedagogická, Katedra pedagogiky, 248 1., 57 1. příl. Vedoucí práce prof. PhDr. Jaroslav Vaculík, CSc. Dostupné z http://is.muni.cz/th/34241/pedf_d/.
Shostaková M. (1993). Nisa, dcera Kungů. Intimní život ženy mizejícího světa. Praha: Mladá Fronta.
Skalková J. (2007). Obecná didaktika. Praha: Grada Publishing.
Sklenář K. (1998). Z Čech do Pompejí. Praha: Československý spisovatel.
Slavík J. (1997). Od výrazu k dialogu ve výchově. Artefiletika. Praha: Karolinum.
Svozilová D. (2005). Analýza strukturované dramatické hry v kontextu dramatické výchovy. Brno: JAMU.
Sztompka P. (2007). Vizuální sociologie. Praha: Sociologické nakladatelství (SLON).
Strauss A.L., Corbinová J. (1999). Základy kvalitativního výzkumu. Postupy a techniky metody zakotvené teorie. Boskovice: Albert.
Šeďová K., Švaříček R., Šalamounová Z. (2012). Komunikace ve školní třídě. Praha: Portál.
Šmajs J. (2008). Potřebujeme filosofii přežití? Úvahy o filosofii, kultuře, poznání, vzděláním řeči a popularizaci vědy. Brno: Doplněk, 101 s. ISBN 978-80-7239-221-6.
Švaříček R. (2011). Funkce učitelských otázek ve výukové komunikaci. Studia paedagogica, 16(1), 9-46.
Valenta J. (2008). Metody a techniky dramatické výchovy. Praha: Grada Publishing.
