Estońskie partie polityczne w walce o władzę w drugiej dekadzie XXI w.
DOI:
https://doi.org/10.34767/SIIP.2021.01.01Słowa kluczowe:
estońskie partie polityczne, druga dekada XXI w., walka o władzę, Estońska Partia Reform, Estońska Partia Centrum, Estońska Partia Konserwatywno-LudowaAbstrakt
W artykule została omówiona ewolucja systemu partyjnego Estonii w kontekście walki o władzę w kraju w drugiej dekadzie XXI w. (cezurę początkową stanowi tu wejście Estonii do strefy euro). Do 2016 r. scena polityczna w tym kraju była zdominowana przez Estońską Partię Reform. Ta liberalna, prorynkowa i prozachodnia partia tworzyła wówczas kolejne koalicje rządowe. Główną siłą opozycyjną była natomiast Estońska Partia Centrum, populistyczna, szczególnie popularna wśród licznej w kraju mniejszości rosyjskiej. Jesienią 2016 r. na scenie politycznej Republiki Estońskiej zaszły istotne zmiany. Liberałowie stracili poparcie koalicjantów, którzy porozumieli się z opozycyjną dotąd Estońską Partią Centrum. Jakkolwiek Estońska Partia Reform pozostała najsilniejszą partią w kraju, znalazła się w opozycji. Inną charakterystyczną tendencję wyznaczał w drugiej połowie dekady wzrost popularności eurosceptycznej Estońskiej Partii Konserwatywno-Ludowej. Wybory w 2019 r. wygrała opozycyjna liberalna Estońska Partia Reform, ale nie udało jej się zbudować większościowej koalicji. U władzy pozostała wówczas Estońska Partia Centrum, która zawarła zaskakujące i przez wielu krytykowane porozumienie z Estońską Partią Konserwatywno-Ludową. Ta koalicja okazała się jednak nietrwała. Powrót liberałów do władzy w styczniu 2021 r. potwierdził ich niezmiennie silną od lat pozycję polityczną. Co jednak istotne, nastąpiło to w czasie kryzysu wywołanego pandemią koronawirusa.
Bibliografia
Auers, D. (2019). Latvia, Lithuania, and Estonia. W:C. Close, E. Van Haute (red.), Liberal parties in Europe (s. 241–258). London: Routledge.
Chmielewski, B. (2021). Od kryzysu do wielkiej koalicji i pierwszej kobiety na czele rządu w Estonii.
Ciechanowska, J., Szwed, K. (2017). Finansowanie partii politycznych w Republice Estonii. Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 4, 133–150. DOI: 10.15804/ppk.2017.04.07.
Close, C., Delwit, P. (2019).Liberal parties nad elections. Electoral performances and voters’ profile. W:C. Close, E. Van Haute (red.), Liberal parties in Europe (s. 281–309). London: Routledge.
Dandashly, A., Verdun, A. (2020). Euro adoption policies in the second decade – the remarkable cases of the Baltic States. Journal of European Integration, 42(3), 381–397. DOI: 10.1080/07036337.2020.1730355.
Ehin, P., Talvin, L. (2019). Estonia: A scene set by the preceding national election.
Górny, G. (2019). Estonia – rusofile z rusofobami, czyli najdziwniejsza koalicja rządowa w Europie.
Hartleb, F. (2019). The far right in power in Estonia. A crisis of values or democracy?
Hääletamisest osavõtu statistika (2015).
Hyndle-Hussein, J. (2014). Premier Estonii Andrus Ansip rezygnuje.
Hyndle-Hussein, J. (2015a). Estonia nowelizuje ustawę o obywatelstwie.
Hyndle-Hussein, J. (2015b). Państwa bałtyckie wobec konfliktu na Ukrainie.
Hyndle-Hussein, J. (2015c). Wybory parlamentarne w Estonii.
Hyndle-Hussein, J. (2016a). Estonia bez nowego prezydenta.
Hyndle-Hussein, J. (2016b). Estonia: upadek rządu Rõivasa i koniec izolacji Partii Centrum.
Hyndle-Hussein, J. (2016c). Nowy rząd w Estonii.
Hyndle-Hussein, J. (2019a). Estonia: nacjonaliści w rządzie Jüriego Ratasa.
Hyndle-Hussein, J. (2019b). Estonia: powrót do władzy liberalnej Partii Reform.
Hyndle-Hussein, J. (2021). Nowy rząd w Estonii: powrót liberałów.
Jagusiak, B. (2013). Systemy polityczne krajów nadbałtyckich. Warszawa: Difin.
Kök ker,P. (2019).The effects of majority requirements, selectorate composition and un-certainty in indirect presidential elections: the case of Estonia. East European Politcs, 35, 238–258. DOI: 10.1080/21599165.2019.1604339.
Konończuk, W. (2007). Walka o pamięć. Rosyjsko-estoński kryzys wokół „Żołnierza z brązu”. Nowe Sprawy Polityczne, 33, 51–59.
Konstytucja Republiki Estońskiej(2011). W: W. Staśkiewicz (red.), Konstytucje państw Unii Europejskiej (s. 229–247). Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe.
Kubiniec, W. (2011). System partyjny Estonii. W: B. Kosowska-Gąstoł (red.), Systemy partyjne państw Unii Europejskiej (s. 97–109). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kund, O. (2015). EKRE – from club status to parliament rank.
Kuusik, P. (2019). Estonian parliamnetary election 2019: open and progressive Estonia marches on.
Lanko, D. (2015). Estonian political parties in the mid-2010s. Baltic Region, 2, 50–57. DOI: 10.5922/2079–8555–2015–2-5
Lindstrom, N. (2015). The politics of Europeanization and post-socialist transformations. New York: Palgrave Macmillan.
Nelson, J.P. (2015). Estonia’s obligation to its stateless population. Michigan Journal of International Law, 37.
Otocki, T. (2019). Kaja Kallas: rząd Ratasa niszczy reputację międzynarodową Estonii.
Petsinis, V. (2019). Identity politics and right-wing populism in Estonia: the case of EKRE. Nationalism and Ethnic Politics, 25, 211–230. DOI: 10.1080/13537113.2019.1602374.
Popławski, K. (2015a). Edgar tańczy na lodzie, czyli wzloty i upadki Edgara Savisaara.
Popławski, K. (2015b). Jak Estończycy powiedzieli NIE dla partii prorosyjskiej.
Popławski, K. (2016a). Jüri Ratas nowym Estońskiej Partii Centrum.
Popławski, K. (2016b). Kersti Kaljulaid – pierwsza kobieta prezydent Estonii.
Popławski, K. (2016c). Wszystkie zwycięstwa Jüriego Ratasa. Nowy premier i rząd Estonii.
Siarkiewicz, P. (2011a). Estonia w strefie euro – sukces strategiczny.
Siarkiewicz, P. (2011b). Rządząca centroprawica wygrywa wybory parlamentarne w Estonii.
Sikk, A. (2006). From private organizations to democratic infrastructure. Political parties nad the state in Estonia. Journal of Communist Studies and Transition Politics, 22(3), 341–361. DOI: 10.1080/13523270600855720.
Sikk, A. (2011). Estonia. European Journal of Political Research,50, 960–964.
Sikk, A. (2015a). Estonia. European Journal of Political Research,54, 94–100.
Sikk, A. (2015b). Estonia’s 2015 election result ensures the Reform Party will continue to dominate the country’s politics.
Trumm, S. (2018). The „new” wave of populist right-wing parties in Central and Eastern Europe. Explaining electoral support for the Conservative People’s Party of Estonia.
Włodarska-Frykowska, A. (2017). Mniejszość rosyjska w życiu społeczno-politycznym Esto-nii po 1991 roku. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
