Education as a carrier pedagogical experience in the context of creation educational subject. The attempt to establish postpedagogy
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2017.02.03Keywords:
the pedagogical subject, pedagogical experience, educational activity, the motivation force, education, learning, postpedagogy.Abstract
The aim of this article is to try to develop the emergence of educational entity, based on teaching experience.
Constituent principles of pedagogical thinking and action become the motivating force processing information
of the educational system in the educational activity. They become carrier of education and training, enabling
the self entry with them in relationships. Same way, the creation of this relationship turns out to be the
source of the existence of the entity pedagogical and its causative power. The mere use of the key concepts
of pedagogy for the creation of educational entity in its embodied form, and the way treatment of the subject
is, on this occasion, attempt to establish postpedagogy.
References
Althusser L. (1989). W odpowiedzi Johnowi Lewisowi, tłum. A. Staroń. Warszawa: Almapress.
Archer M.S. (2013). Człowieczeństwo. Problem sprawstwa, tłum. A. Dziuban. Kraków: NOMOS.
Banaszak G., Kmita J. (1994). Społeczno-regulacyjna koncepcja kultury. Warszawa: Instytut Kultury.
Benner D. (2015). Pedagogika ogólna: Wprowadzenie do myślenia i działania pedagogicznego w ujęciu systemowym i historyczno-problemowym, tłum. D. Stępkowski. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Butler J. (1997). The Psychic Life of Power: Theories in Subjection. Stanford: Stanford University Press.
Eco E. (2009). Szaleństwo katalogowania, tłum. T. Kwiecień. Poznań: Rebis.
Foucault M. (1998a). Podmiot i władza, tłum. J. Zychowicz, Lewą Nogą, 10.
Foucault M. (1998b). Nadzorować i karać. Narodziny więzienia, tłum. T. Komendant. Warszawa: Wydawnictwo Fundacja Aletheia.
Heidegger M. (1994). Bycie i czas, tłum. B. Baran. Warszawa: PWN.
Kant I. (1999). O pedagogice, tłum. D. Sztobryn. Łódź: Dajas.
Kmita J. (2007). Konieczne serio ironisty. O przekształcaniu się problemów filozoficznych w kulturoznawcze. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Kowalska M. (2001). Dialektyka podmiotu. W: J. Migasiński (red.), Podmiotowość i tożsamość. Warszawa: Wydawnictwo Wydziału Filozofii i Socjologii UJ.
Kwieciński Z. (1996). Dziesięciościan edukacji (składniki i aspekty – potrzeba całościowego ujęcia. W: T. Jaworska, R. Leppert (red.), Wprowadzenie do pedagogiki – wybór tekstów. Kraków: Impuls.
Męczkowska A., Podmiot i pedagogika. Od oświeceniowej utopii ku pokrytycznej dekonstrukcji. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP.
Paulston R.G., Liebman M. (1993). APS conceptual mapping project. Rechearch Raport, 2.
Schmitz H. (2015). Nowa fenomenologia. Krótkie wprowadzenie, tłum. A. Przyłębski. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
Schulz R. (2015). Szkice z pedagogiki ogólnej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Szołtysek A.E. (2013). Filozofia edukacji. Kształtowanie umysłu. Kraków: Impuls.
Śliwerski B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości, wyd. 2 popr. Kraków: Impuls.
Tatarkiewicz W. (2012). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: PWN.
Taylor Ch. (2001). Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, tłum. zbiorowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
