Medicalization of school failures and educational services. Controversy over therapy methods
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2017.02.10Keywords:
dyslexia, medicalization, medicalization of school failures, pseudoscientific therapies.Abstract
Medicalization as a process by which nonmedical problems become defined and treated as medical ones, usually in terms of illness and disorders, has been one of the most powerful social phenomenon of the last few decades. The process is still common as various parts of life have become medicalized and medical or quasi-medical remedies are often sought for a numerous range of human diffculties. It turns out that medicalization of different types of life problems is now a common part of our professional, consumer, and market culture. The process of medicalization can also be clearly seen within educational field and using medical or“pseudomedical” terms in the pedagogical field was defined by the theoreticians associated with the New Sociology of Education as “medicalization of school failures”. While the process is undeniably present in everyday school education in the forms of various learning disorders and consequent forms of assessment, teaching and therapy, enabling making profits to some, and causing expenses to others, it rises many controversies and doubts concerning forms of social selection system: applying labels, stigmatization, marking a student.
References
Bogdanowicz M., Czabaj R. (2007). Jestem rodzicem dziecka z dysleksją. Gdynia: Polskie Towarzystwo Dysleksji & Wydawnictwo Pedagogiczne Operon Sp. z. o.o.
Boniecka A., Kozyra A., Wypchło M. (2005). Mój kuferek. Program wychowania i kształcenia dla sześciolatków. Warszawa: Wydawnictwo JUKA-91.
Borkowska M. (2008). Opinia dotycząca kinezjologii edukacyjnej. W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Borowiecka R. (2008). Kinezjologia edukacyjna w Polsce. Wybrane aspekty metody i zakres działania. W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Coe R. (1999) Manifesto for Evidence-Based Education. http://www.cem.org/attachments/ebe/manifesto-for-ebe.pdf [dostęp 23.01.2017].
Conrad P. (1992). Medicalization and Social Control. Annual Review of Sociology, 18, 209-232.
Conrad P. (2007). The Medicalization of Society: On the Transformation of Human Conditions into Treatable Disorders. Baltimore MD: The Johns Hopkins University Press.
Davis J.E. (2010). Medicalization, Social Control, and the Relief of Suffering. W: W.C. Cockerham (red.), The New Blackwell Companion to Medical Sociology. Chichester: Blackwell Publishing.
Dobrołowicz J. (2013). Obraz edukacji w polskim dyskursie prasowym. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Dyrda J. (2003). Style uczenia się dzieci dyslektycznych a wymagania poznawcze szkoły. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Feynman R.P. (1999). Przyjemność poznawania. Warszawa: Prószyński i S-ka.
Goswami U. (2006). Neuroscience and education: from research to practice? Nature Reviews Neuroscience, 7, 406-413.
Grabowska A. (2006). Opinia dotycząca podstaw naukowych metody „Kinezjologii Edukacyjnej” oraz konsekwencji jej stosowania. Warszawa: Komitet Neurobiologii Polskiej Akademii Nauk.
Grabowska A. (2008). Kinezjologia edukacyjna w świetle najnowszej wiedzy o mózgu. W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Goldacre B. (2006). Exercise the brain without this transparent nonsense. The Guardian. https://www.theguardian.com/science/2006/mar/25/badscience.uknews [dostęp 25.03.2017].
Holt J. (1981). O „pomocy” i specjalistach od pomagania. W: K. Jankowski (red.), Psychologia w działaniu. Warszawa: Czytelnik.
Internetowy magazyn Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli „Trendy”, 1(5) 2006.
Jastrząb J. (2009). Terapia pedagogiczna jako metoda działania. Dysleksja, Biuletyn Polskiego Towarzystwa Dysleksji 1, 3, 7-12.
Korab K. (2008). Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Kułakowska Z. (2008). Dysharmonia rozwojowa. Fakty neuropediatryczne wobec zapewnień kinezjologii edukacyjnej. W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Łukaszewski W. (2008). Kto kogo? Psychologia społeczna 9, 349-352.
Mazgutowa S. (2006). Pomoc kinezjologiczna w przygotowaniu dziecka do szkoły. Trendy – uczenie się w XXI wieku, 2006(1), 22-26.
Nowakowski M. (2013). Medykalizacja we współczesnych społeczeństwach. Studium literatury przedmiotu. Praca doktorska. http://phavi.umcs.pl/at/attachments/2014/0117/100934-michal-nowakowski-praca-doktorska.pdf [dostęp 20.03.2017].
Posacki A. (2008). Podstawy antropologiczne i światopoglądowe kinezjologii edukacyjnej. W: K. Korab (red.), Kinezjologia edukacyjna nauka, pseudonauka czy manipulacja? Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych.
Potulicka E. (2012). Rynek w edukacji amerykańskiej jako teoria oraz ideologia. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 2, 23-36.
Redlisiak G. (2006). Kinezjologia edukacyjna, czyli indywidualne profile uczenia się. Trendy – uczenie się w XXI wieku, 2006(4), 17-23.
Sawisz A. (1989). Szkoła system społeczny. Warszawa: WSiP.
Skałbania B. (2011). Stan poradnictwa edukacyjnego i postulaty jego zmian. Dyskursy Młodych Andragogów, 12, 169-179.
Sokołowska M. (1980). Granice medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna.
Szczerbiński M. (2011). Nauka i pseudonauka w terapii pedagogicznej. W: M.B. Pecyna (red.), Dysleksja rozwojowa fakt i tajemnica w diagnostyce psychologiczno-pedagogicznej. Opole: Wydawnictwa Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Opolu.
Szczerbiński, M. (2011). Pseudonaukowe terapie. [Blog]. http://kursy.operon.pl/Blogi/Blog-dra-Marcina-Szczerbinskiego/ Pseudonaukowe-terapie [dostęp 14.02.2017].
Szczerbiński, M. (2015). Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego: niezbyt mądre terapie – i mądra pedagogika. [Blog]. http://kursy.operon.pl/Blogi/Blog-dra-Marcina-Szczerbinskiego/Centralne-zaburzenia-przetwarzania-sluchowego-niezbyt-madre-terapie-i-madra-pedagogika [dostęp 24.02.2017].
Szkudlarek T. (2001). Ekonomia i etyka: przemieszczenia dyskursu edukacyjnego. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, numer specjalny, 165-191.
Szkudlarek T. (2005). Ekonomia i społeczne skutki reform oświatowych. W: B. Niemierko, G. Szyling (red.), Holistyczne i analityczne metody diagnostyki edukacyjnej. Perspektywy informatyczne egzaminów szkolnych. Gdańsk: Fundacja Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego.
Witkowski T. (2013). Zakazana Psychologia T. 2. Warszawa: Wydawnictwo CIS.
Witkowski T., Fortuna P. (2008). O psychobiznesie, tolerancji i odpowiedzialności, czyli strategie czystych uczonych. Psychologia Społeczna, 9, 295-308.
Wrońska J. (2005). Dysleksja, lateralizacja i płeć. Psychologia Rozwojowa, 3, 157-166.