Philosophy in Pedagogical Studies
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2013.01.08Keywords:
philosophy,pedagogical studies,pedagogue, teacher, curriculum of studies, (academic)philosophical subjectsAbstract
A contemporary pedagogue cannot be devoid of imagination; one cannot be devoid of curiosity of the world, ambition of grasping it in a sensible way and dreams of changing (improving) it. The contemporary pedagogue should be thoroughly prepared for one’s profession. Philosophy can prove to be helpful in execution of such an ambitious programme (but the only one worth playing this game for human’s sake)at pedagogical studies. Thus, the role of philosophy at pedagogical studies is significant. Firstly, it arouses curiosity and makes us think.Subsequently, it appears to be an intellectual framework of culture including education. Simultaneously, philosophy with its ideals constitutes an inalienable foundation of education. it is philosophy which, among other things, proposes various anthropological ideas which are finally significant in the shape of education. Premises of philosophy of education are priceless for pedagogical theory and practice.
References
Gadacz T. (2010). Nie ma szczęścia bez myślenia, wywiad J. Żakowskiego. W: „Niezbędnik inteligenta”, wyd. spec. Polityka nr 6, s. 126-132.
Gutek G (2007). Filozofia dla pedagogów. Gdańsk: GWP.
Homplewicz J. (1996). Etyka pedagogiczna. Rzeszów: Wydawnictwo WSP.
Jedynak B., Jedynak S., Krusiński L. (2010). Filozofia i wychowanie. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Kołakowski L. (2009). Czas ciekawy. Czas niespokojny. Cz. II. Rozmawia Z. Mentzel. Kraków: Znak.
Krasnodębski M. (2011). Zarys dziejów ateńskiej historii wychowania. Warszawa: Difin/Engram.
Lewowicki T. (2003). Filozofia i pedagogika. Tradycja i współczesność związków inspirujących teorię i praktykę edukacyjną. W: M. Dudzikowa (red.) Colloquia Communia. Filozofia pedagogice, pedagogika filozofii. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, s. 17-24.
Nowak M. (1999). Podstawy pedagogiki otwartej. Lublin: RW KUL.
Onfray M. (2010). Antypodręcznik filozofii. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.
Pobojewska A. (2002). Dociekania filozoficzne a propedeutyka filozofii. Nauczanie w filozofii w szkolnictwie średnim. W: E. Piotrowska, J. Wiśniewski (red.) Dydaktyka filozofii. Doświadczenia – dylematy – osiągnięcia (s. 133-143). Poznań: Wydawnictwo Humaniora.
Sawczuk W. (red.) (2007). Po co etyka pedagogom? Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Sośnicki K. (1963). Rozwój pedagogiki zachodniej na przełomie XIX i XX w. Warszawa: PZWS.
Swieżawski S. (1993). Etos historyka filozofii. W: tenże, Istnienie i tajemnica (s. 257-266). Lublin: RW KUL.
Szczęsny W.W. (1998). Propedeutyka filozofii dla pedagogów. Toruń – Płock: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Sztobryn S. (2003). Pedagogika i filozofia – wzajemne relacje. Stanowisko pedagogów okresu międzywojennego w świetle literatury czasopiśmienniczej. W: M. Dudzikowa (red.) Colloquia Communia. Filozofia pedagogice, pedagogika filozofii (s. 25-39). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Sztobryn S. (2011). Filozofia vychovy w Polsku v 20. storoci. W: B. Kudlácˇova, S. Sztobryn (red.) Kontexty filozofie vychovy w historickej a sucasnej perspektive (s. 106-121). Trnav: TUvT.
Wendland Z. (2003). Historia filozofii. Od szkoły jońskiej do końca XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
Wiatrowski Z. (2007). Etyka zawodowa – ważny wyznacznik jakości działalności pedagogicznej. W: W. Sawczuk (red.) Po co etyka pedagogom? (s. 80-90). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Witkowski L., Jaworska-Witkowska M. (2010). Pedagogika filozoficzna: relacje między pedagogiką, filozofią i humanistyką a edukacją, kulturą i życiem społecznym. W: B. Śliwerski (red.) Pedagogika. Subdyscypliny i dziedziny wiedzy o edukacji (s. 1-44). Gdańsk: GWP.
Woleński J., Hartman J. (2008). Wiedza o etyce. Warszawa – Bielsko-Biała: ParkEdukacja.
Żarnecka-Biały E. (2006). Mała logika. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
