Samoocena ucznia i ocena nauczyciela – dwa ściśle powiązane procesy
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2015.01.02Słowa kluczowe:
nauczyciel, uczeń, ocena, samoocena ,kompleksowy model oceny rozwoju, samokształcenieAbstrakt
W obecnym programie krajowym (Program Edukacyjny Ramy Kształcenia Podstawowego – FEP) koncepcja dziecka /ucznia/ studenta stała się podstawą do koncepcyjnego myślenia o całym procesie edukacyjnym. Jeśli chcemy szanować osobowość uczniów, konieczne jest realizowanie w praktyce wskazanych założeń dydaktycznych. Obejmują one między innymi podejście do oceny uczniowskiej. Taka ocena ukierunkowana jest na proces i w pełni angażuje uczniów. W niniejszym artykule autorka opisuje model kompleksowej
i rozwijającej oceny oraz warunki niezbędne do jego realizacji. W proponowanym modelu samoocena uczniów jest w pełni połączona z systematyczną oceną nauczyciela, co przynosi znaczący zysk dla samokształcenia. Oba procesy oceniania (ocena nauczyciela i samoocena ucznia) wspierają uczniowskie zaangażowanie i starania, aby osiągnąć wyznaczone cele oraz zachęcają nauczycieli do wyboru odpowiednich strategii rozwijających osobowość ucznia.
Bibliografia
Black P., William D. (1998). Inside the Black Box: Raising Standards through Classroom Assessment. London: King´s College School of Education.
Black P. (2009). Formative Assessment in Pedagogy: Principles and Practices. Problemy Wczesnej Edukacji. Issues in Early Education, 1(9), 7-18.
Bloom B.S., Madaus G.F., Hastings J.T. (1981). Evaluation to Improve Learning. New York: McGraw-Hill.
Čáp J., Mareš J. (2001). Psychologie pro učitele. Praha: Portál.
Clarke S. (2005). Formative Assesment in Action Weaving the Elements Together. London: Hodder Education.
Gardner H. (1999). Dimenze myšlení. Praha: Portál.
Gavora P. (2005). Učitel a žáci v komunikaci. Brno: Paido.
Guskey T. (2011). Five Obstacles to Grading Reform. Effective Grading Practices, 69(3), 16-21.
Hansen-Čechová B. (2009). Nápady pro rozvoj a hodnocení klíčových kompetencí žáků. Praha: Portál.
Helus Z. (2009). Kultura vzdělávání na počátku milénia – edukační výzvy současnosti. In: S. Chocholová, M. Pánková, M. Steine. Jan Amos Komenský – Odkaz kultuře vzdělávání. Praha: Academia.
Horká H., Kratochvílová J. (2012). Otázky školního hodnocení v přípravném vzdělávání učitelů 1. stupně zákaldní školy. In: J. Kratochvílová, J. Havel (eds.). Hodnocení a sebehodnocení žáků v primárním vzdělávání – aktuální otázky, perspektivy a výzvy (pp. 137-144). Brno: Masarykova univerzita.
Kolář Z., Šikulová R. (2005). Hodnocení žáků. Praha: Grada.
Košťálová H., Miková Š., Stang J. (2008). Školní hodnocení žáků a studentů se zaměřením na slovní hodnocení. Praha: Portál.
Kumar A. (2013). Formative assessments as pedagogic tools. International Journal of Human Sciences, 10(1), 750-759.
Kratochvílová J. (2011). Systém hodnocení a sebehodnocení žáků – Zkušenosti z České republiky i Evropských škol. Brno: MSD.
Kratochvílová J., Černá K. (2012). Hodnocení a sebehodnocení žáků. [Pupil Assessment and Self-assessment]. [Brochure]. Brno: MSD.
Lukášová H. (2010). Kvalita života dětí a didaktika. Praha: Portál.
Mareš J. (2001). Učení ve školním kontextu. In: J. Čáp, J. Mareš, Psychologie pro učitele (pp. 385-410). Praha: Portál.
Mareš J., Neusar A. (2012). Kvalita života očima dětí z prvního stupně ZŠ. Komenský, (3), 8-11.
Průcha J., Walterová E., Mareš J. (2001). Pedagogický slovník. 3. vydání Praha: Portál.
Slavík J. (1999). Hodnocení v současné škole. Praha: Portál.
Slavík J. (2003). Autonomní a heteronomní pojetí školního hodnocení – aktuální problém pedagogické teorie a praxe. Pedagogika, (1), 5-25.
Stiggins R.J. (1999). Evaluating Classroom Assessment Training in Teacher Education Programs. Educational Measurement: Issues and Practice, 18(1), 23-27.
Vašutová J. (2004). Profese učitele v českém vzdělávacím kontextu. Brno: Paido.
Wiliam D. (2006). Formative Assessment: Getting the Focus Right. Educational Assessment, 11(3&4), 283-289.
