Interactions between theory and practice in research related to general pedagogics – a study of cultural autonomy of science
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2010.02.02Abstract
Personal reflection on the relationships between pedagogical theory and practice as well as the character, significance and tradition of their interrelationships has led me closer to answering the following question: is there a relationship between theory and practice that enhances the autonomy of pedagogics? What is the relationship, in pedagogics, between the categories of candor and autonomy? I am of the opinion that the sense of dissonance between theory and practice may prove to be especially destructive not only to educators and their students, but also to the development of theory and practice. The aim of this reflection was first of all:– to focus on the fact that practice is not science but the sphere of studies where the results of science may be utilized;– to perceive the equipoise between theory and practice within the axiological nature of the human being and the theoretical and practical structure of education;– to counteract the effects resulting from the following three main stereotypes: a) unproductivity of theory, b) apotheosis of practice, c) detachment of theory from practice;– to look upon general pedagogics as a theory of relationship between the scientific status of knowledge and educational practice.
References
Berti E. (2002). Wprowadzenie do metafizyki. Przekład D. Facca. Warszawa: Wydawnictwo IFiS.
Czerepaniak-Walczak M. (2006). Pedagogika emancypacyjna. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Drynda D. (1993). Niektóre koncepcje pedagogiki naukowej w Polsce międzywojennej. W: D. Drynda (red.) Studia z historii polskiej pedagogiki. Koncepcje pedagogiczne w Drugiej Rzeczypospolitej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Gnitecki J. (1995). Możliwości uprawiania pedagogiki jako teorii krytycznej i metateorii. W: T. Hejnicka-Bezwińska (red.) Pedagogika ogólna: tradycja, teraźniejszość, nowe wyzwania. Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
Habermas J. (1983). Teoria i praktyka. Wybór pism. Przekład M. Łukasiewicz, Z. Krasnodębski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Hejnicka-Bezwińska T. (2006). Konsekwencje badawcze wynikające z uznania dyskursów edukacyjnych przedmiotem pedagogiki. W: D. Kubinowski, M. Nowak (red.). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Hessen S. (1935). Podstawy pedagogiki. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Kamiński S. (1992). Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Krajewski W. (red.) (1996). Słownik pojęć filozoficznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Kwieciński Z. (1993). Nieobecne dyskursy. Część III. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Leppert R. (2002). Pedagogiczne peregrynacje: studia i szkice o pedagogice ogólnej i kształceniu pedagogów. Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego.
Lewowicki T., Szymański M. (red.) (2004). Nauki pedagogiczne w Polsce: dokonania, problemy, współczesne zadania, perspektywy. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej.
Łobocki M. (1999). Wprowadzenie do metodologii badań pedagogicznych (s. 107). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Mysłakowski Z. (1964). Wychowanie człowieka w zmiennej społeczności. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza.
Nawroczyński B. (1923). Teoria i praktyka wychowania. Warszawa: Druk K. Kopydłowski i S-ka.
Nowak M. (1999). Podstawy pedagogiki otwartej. Ujęcie dynamiczne w inspiracji chrześcijańskiej. Lublin: Wydawnictwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Olejarczyk A. (2000). Otwartość jako kluczowa kategoria filozofii. W: R. Kozłowski (red.) O filozofii dzisiaj. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu Adama Mickiewicza i Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii.
Palka S. (2003). Pedagogika w stanie tworzenia. Kontynuacje. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Sadziński E. (1988). Twardowskiego i Znanieckiego ideały filozofa i uczonego. Studia Filozoficzne nr 1.
Suchodolski B. (1970). Trzy pedagogiki. Warszawa: Wydawnictwo Nasza Księgarnia.
Śliwerski B. (2009). Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenia, klasyfikacje, badania. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Tischner J. (2002). Polski kształt dialogu. Kraków: Wydawnictwo Znak.
Turos L. (red.) (1999). Pedagogika ogólna i subdyscypliny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Witkowski L. (2001). Dwoistość w pedagogice Bogdana Suchodolskiego. Toruń: Wydawnictwo WIT-GRAF.
