Wymiary instytucjonalno-prawne w polityce cyberbezpieczeństwa państwa
DOI:
https://doi.org/10.34767/SIIP.2024.02.05Słowa kluczowe:
zagrożenia, bezpieczeństwo, ustawodawstwo, polityka cyberodpowiedzialności, edukacja, zasoby cyfroweAbstrakt
Celem artykułu jest identyfikacja najważniejszych wymiarów instytucjonalno-prawnych w polityce cyberbezpieczeństwa państwa. Wymiary te spowodowane są zwiększonym korzystaniem z zasobów cyfrowych. Sformułowany główny problem badawczy brzmi następująco: jakie wymiary instytucjonalno-prawne są najbardziej charakterystyczne w polityce cyberbezpieczeństwa państwa? Przyjęto następująco hipotezę główną: przypuszcza się, że najbardziej charakterystycznymi wymiarami instytucjonalno-prawnymi w polityce cyberbezpieczeństwa państwa są określone strategie i dyrektywy Unii Europejskiej, a także regulacje prawne związane z Kodeksem cywilnym. Decydujący wpływ na obecność tych wymiarów mają zagrożenia związane z cyberprzestępczością, gdyż to właśnie użytkownicy zasobów cyfrowych są głównie ofiarami wirusów i innego szkodliwego oprogramowania, oszustw internetowych oraz phishingu (wyłudzenia poufnych informacji). W publikacji wykorzystano kilka metod ba[1]dawczych, były to: analiza dokumentów źródłowych i literatury przedmiotu oraz metoda instytucjonalno-prawna.
Bibliografia
Albrycht, I. et al. (2019). Wyzwania w cyberprzestrzeni. Przykłady rozwiązań, zagrożenia, regulacje. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Kościuszki.
Aleksandrowicz, R & Liedel, K. (2014). Społeczeństwo informacyjne – sieć – cyberprzestrzeń. Nowe zagrożenia. In: K. Liedel, P. Piasecka & T.R. Aleksandrowicz (eds.), Sieciocentryczne bezpieczeństwo. Wojna, pokój i terroryzm w epoce informacji. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
Bączek, P. (2011). Zagrożenia informacyjne a bezpieczeństwo państwa polskiego. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Bielinis, L. (2022). Uczenie się w przestrzeniach cyfrowych uniwersytetu studium teoretyczno-empiryczne. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Bratland, E., Siemieniecka, D. & Siemieniecki, B. (2016). Knowledge, ICT and Education: A Variety of Perspectives. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Brzostek-Pawłowska, J. (2013). E-learning, wirtualny i realny świat. Prace Naukowo-Badawcze Instytutu Maszyn Matematycznych, 2, 31.
Chałubińska-Jentkiewicz, K. (2019). Cyberodpowiedzialność. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
DiNucci, D. (1999). Fragmented future. Print, 53(4), 220–222. Retrieved from: http://darcyd.com/fragmented_future.pdf [accessed: 20.10.2023].
Globan-Klas, T. & Sienkiewicz, P. (1999). Wprowadzenie do teorii informacji. Kraków: Wydawnictwo Fundacja Postępu Technicznego.
Golka, M. (2008). Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Hojnacki, L. (ed.) (2013). Mobilna edukacja. (r)rewolucja w nauczaniu – poradnik dla edukatorów. Think!. Wirtualna Biblioteka Nowoczesnego Nauczyciela i Ucznia, Epub, 114-115.
Kaplan, A.M. & Haenlein, M. (2018). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business Horizons, 53(1). DOI: https://doi.org/10.1016/j.bushor.2009.09.003
Katzan, H. (2012). Cybersecurity Service Model. Journal of Service Science 2, 72. DOI: https://doi.org.10.19030/jss.v5i2.7576
Klichowski, M. (2017). Learning in CyberParks. A theoretical and empirical study. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Lévy, P. (27.11.2004). Drugi potop. Retrieved from: http://portal.tezeusz.pl/cms/tz/index.php?id=287 [accessed: 20.02.2022].
Michalik, M. (1998). O niektórych paradoksach odpowiedzialności. In: A.M. de Tchorzewski (ed.), Odpowiedzialność jako wartość i problem edukacyjny. Bydgoszcz: Wydawnictwo „Wers”.
Nowicka-Kozioł, M. (2000). Wprowadzenie. Poczucie odpowiedzialności moralnej jako aspekt podmiotowy. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Potejko, P. (2009). Bezpieczeństwo informacyjne. In: K.A. Wojtaszczyk, A. Materska-Sosnowska (eds.), Bezpieczeństwo państwa. Warszawa: Wydawnictwo ASPRA JR.
Rozporządzenie 460/2004 (2004). Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 460/2004 z dnia 10 marca 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji. Dz. Urz. UE L 2004 nr 77.
Rzucidło, J. & Węgrzyn, J. (2015). Stany nadzwyczajne w sytuacji szczególnego zagrożenia państwa w cyberprzestrzeni. Przegląd Prawa Konstytucyjnego, 5, 142. DOI: https://doi.org.10.15804/ppk.2015.05.07
Salehi, H., Shojaee, M. & Sattar, S. (2015). Using e-Learning and ICT Courses in educational environment, A Review. English Language Teaching, 8, 63–70. DOI: https://doi.org.10.5539/elt.v8n1p63
Siemieniecka, D. & Siemieniecki, B. (2019). Teorie kształcenia w świecie cyfrowym. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Szewczyk, A. (2007). Społeczeństwo informacyjne – nowa jakość życia społecznego. In: eadem (ed.), Społeczeństwo informacyjne – problemy rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
Tadeusiewicz, T. (2010). Zagrożenia w cyberprzestrzeni. Nauka, 4, 32.
Tanaś, M. (2015). Prolegomena do pedagogiki medialnej. In: M. Tanaś & S. Galanciak (eds.), Cyberprzestrzeń, człowiek, edukacja: Vol. 1. Cyfrowa przestrzeń kształcenia (pp. 7–25). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Uchwała Rady Ministrów z 25 czerwca 2013 r. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji przy współpracy z Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.
Wasilewski, J. (2013). Zarys definicyjny cyberprzestrzeni. Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 9, 227.
