Vulgarisms in Political Communication
DOI:
https://doi.org/10.34767/SIIP.2020.19.14Keywords:
vulgarism, political communication, language, politics, InternetAbstract
Vulgarisms – called indecent words in the language of Polish law, occur in the process of political communication. It involves the two-way flow of political messages between broadcasters and recipients with the participation of the media. Vulgarism is a lexical unit that can exist in public space thanks to the media, but the Internet is the entity that perpetuates it. Verifying this hypothesis is the aim of the article. Vulgarisms perform many functions in the process of political communication. The most important of them are: discrediting, escapist, catharsis, descriptive, entertainment, provocative, and – symbolically – representation, integrating, delimiting, mobilizing.
References
Bańkowski, A. (2000). Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bańkowski, A. (2000). Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Bielicki, E. (1980). Determinanty funkcjonowania podkultur przestępczych a proces resocjalizacji. Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Pedagogiczna.
Dubrzyńska, H. (1998). Elementy teorii polityki. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Filipiak, E. (1994). Funkcje języka. Studia Pedagogiczne. Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy, 27, s. 35–47.
Garlicki, J. (2010). Komunikowanie polityczne – od kampanii wyborczej do kampanii permanentnej. Studia Politologiczne, 16, s. 26–45.
Goban-Klas, T. (2005). Media i komunikowanie masowe: teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Grochowski, M. (2002). Słownik polskich przekleństw i wulgaryzmów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jakobson, R. (1960). Poetyka w świetle językoznawstwa. Pamiętnik Literacki, 51(2), s. 431–473
Jeziński, M. (2011). Funkcje symboli w polityce a nowe media: przypadek polskich wyborów prezydenckich 2010 r. W: J. Golinowski & F. Pierzchalski (red.), Symboliczność w przestrzeni polityki. Między teorią i praktyką (197–212). Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego.
Karwat, M. (1989). Człowiek polityczny: próba interpretacji marksistowskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Karwat, M. (1991). Polityka i apolityczność. W: M. Szyszkowska (red.), Interpretacje polityki (19–53). Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN.
Karwat, M. (2006). O złośliwej dyskredytacji: manipulowanie wizerunkiem przeciwnika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Karwat, M. (2007). Teoria prowokacji: analiza politologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Karwat, M. (2009). Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Warszawa: Instytut Nauk Politycznych, Uniwersytet Warszawski.
Karwat, M. (2012). O karykaturze polityki. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA.
Malendowicz, P. (2013). Ruch anarchistyczny w Europie wobec przemian globalizacyjnych przełomu XX i XXI wieku. Warszawa: Difin.
Matusewicz, C. (1975). Psychologia wartości. Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Nocoń, J. & Laska, A. (2005). Teoria polityki: wprowadzenie. Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP.
Nowy słownik języka polskiego (2003). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Słownik języka polskiego PWN, t. 1 (1995). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Słownik języka polskiego PWN, t. 2 (1995). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń. Dz.U. 1971, nr 12, poz. 114 z pózn. zm.
Wimmer, R.D. & Dominick, J.R. (2008). Mass media. Metody badań. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
