Koncepcja wychowania państwowego Kazimierza Sośnickiego jako przyczynek do dyskusji o współczesnym modelu edukacji obywatelskiej w Polsce
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2018.02.03Słowa kluczowe:
teoria wychowania, filozofia wychowania, edukacja obywatelska, wychowanie państwowe, Kazimierz Sośnicki.Abstrakt
Przedstawiany artykuł obejmuje próbę namysłu nad możliwością wykorzystania rozwijanej przez Kazimierza
Sośnickiego koncepcji wychowania państwowego jako inspiracji dla dyskusji nad kształtem rodzimej edukacji
obywatelskiej. Autorki dokonują krytycznej rekonstrukcji teorii wychowania państwowego, odnosząc się do
podstawowych dla niej kategorii: etosu państwowego, wychowania państwowego i jego środków, dystrofii
wychowania państwowego i niesionych przez nią zagrożeń dla blokowania rozwoju kompetencji obywatelskich. Koncepcja wychowania państwowego Sośnickiego jest analizowana na tle odniesień do aktualnych
wyzwań dla edukacji obywatelskiej, osadzonych w demokratycznym modelu państwa.
Bibliografia
Bauman Z. (2006). Płynna nowoczesność. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Calhoun C. (1994). Social Theory and the Politics of Identity. Oxford: Blackwell.
Devetak R. (2006). Postmodernizm. W: R. Burchill, R. Devetak (red.), Teorie stosunków międzynarodowych (s. 234-235). Przeł P. Frankowski. Warszawa: Książka i Wiedza.
Gajda J. (2006). Pedagogika kultury w zarysie. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Gajdamowicz H. (1991). Teoria wychowania i nauczania Kazimierza Sośnickiego w świetle założeń pedagogiki Filozoficznej. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Habermas J. (1983). Teoria i praktyka. Wybór pism. Przeł. M. Łukasiewicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Hobbes T. (1954). Lewiatan, czyli materia, forma i władza państwa kościelnego i świeckiego. Przeł. Z. Znamierowska. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Kalbarczyk T. (2013), Między etnocentryzmem a uniwersalizmem. Jak prowadzić dialog i szukać fundamentów globalnego porozumienia?. Kultura-Społeczeństwo-Edukacja, 1, 155-164.
Maffesoli R. (2008). Czas plemion. Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych. Przeł. M. Bucholc. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Nussbaum M. (2016). Nie dla zysku. Dlaczego demokracja potrzebuje humanistów. Przeł. Ł. Pawłowski. Fundacja Kultura Liberalna.
Ornstein A., Hunkins F. (1998). Program szkolny. Założenia, zasady, problematyka. Przeł. K. Kruszewski. Warszawa: Wydawnictwo WSiP.
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 roku w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej, Dz.U. 2017, poz. 356.
Sośnicki K. (1933). Podstawy wychowania państwowego. Lwów-Warszawa: Książnica-Atlas.
Tonnies F. (2008). Wspólnota i stowarzyszenie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wonicki R. (2010). O potrzebie kosmopolitycznego obywatelstwa. Zoon Politicon, 1, 74-83.
Zalewska E. (2013). Obraz świata w podręcznikach szkolnych do klas początkowych. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
