Nie metoda, nie technika, ale raczej podejście do pracy z drugim człowiekiem – tutoring oczami tutora
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2022.02.08Słowa kluczowe:
dydaktyka, edukacja spersonalizowana, samorozwój, tutor, tutoringAbstrakt
Niniejszy artykuł koncentruje się wokół tutoringu jako jednej z form edukacji spersonalizowanej. W tekście zostały przedstawione teoretyczne podstawy tutoringu, które można odnaleźć w paradygmacie humanistycznym oraz psychologii humanistycznej. W drugiej części artykułu autorka przedstawia wyniki przeprowadzonych przez siebie badań, którymi były indywidualne wywiady pogłębione przeprowadzone z osobami pracującymi w duchu edukacji spersonalizowanej (tutorami oraz trenerami tutoringu). Rozmowy przeprowadzone z osobami badanymi koncentrowały się wokół sposobu definiowania przez nich tutoringu, początków zainteresowania tą formą pracy z podopiecznym, korzyści z jej implementowania, trudności, jakich doświadczają w swojej pracy oraz refleksji dotyczących osoby tutora.
Bibliografia
Barr R.B. i Tagg J. (1995). From Teaching to Learning – A New Paradigm for Undergraduate Education. Change: The Magazine of Higher Learning, 27, 13–23.
Bauman T. (1998). O możliwości zastosowania metod jakościowych w badaniach pedagogicznych. W: T. Pilch (red.), Zasady badań pedagogicznych. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak.
Ciechowska M. (2018). Podstawy badań jakościowych w pedagogice. W: M. Ciechowska i M. Szymańska (red.), Wybrane metody jakościowe w badaniach pedagogicznych. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ingatianium.
Czekierda P. (2015). Czym jest tutoring?. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków. Kraków: Wydawnictwo Wolters Kluwer.
Dziedziczak-Foltyn A. (2020). Tutoring, coaching, mentoring w edukacji wyższej – potrzeba instytucjonalizacji metod i profesjonalizacji kompetencji. W: I. Maciejowska i A. Sajdak-Burska (red.), Rozwijanie kompetencji dydaktycznych nauczycieli akademickich. Wybrane praktyki. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Dziedziczak-Foltyn A., Karpińska-Musiał B. i Sarnat-Ciastko A. (red.) (2020). Tutoring drogą do doskonałości akademickiej. Percepcja i implementacja personalizacji kształcenia w polskim szkolnictwie wyższym w latach 2014–2019. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Gębska M. (2012). Profil kompetencyjny tutora. W: M. Taraszkiewicz (red.), Tutoring akademicki. Przegląd zagadnień. Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej TWP w Warszawie.
Gudkova S. (2012). Wywiad w badaniach jakościowych. W: D. Jemielniak (red.), Badania jakościowe. Metody i narzędzia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Karpińska-Musiał B. (2016). Edukacja spersonalizowana w uniwersytecie. Kraków: Wydawnictwo LIBRON.
Klus-Stańska D. (2009). Polska rzeczywistość dydaktyczna – paradygmatyczny taniec św. Wita. W: L. Hurło, D. Klus-Stańska i M. Łojko (red.), Paradygmaty współczesnej dydaktyki. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Miński R. (2017). Wywiad pogłębiony jako technika badawcza. Możliwości wykorzystania IDI w badaniach ewaluacyjnych. Przegląd Socjologii Jakościowej, 13, 3, 30–51.
Polak K. (2004). Modele nauczania i możliwości ich wykorzystania w dydaktyce akademickiej. W: D. Skulicz (red.), W poszukiwaniu modelu dydaktyki akademickiej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Rogers C. (2002). O stawaniu się osobą. Tłum. M. Karpiński. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis.
Sajdak A. (2013). Paradygmaty kształcenia studentów i wspierania rozwoju nauczycieli akademickich. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Szala M. (2015). Praca tutorska i proces stawania się tutorem. W: P. Czekierda, B. Fingas i M. Szala (red.), Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer SA.
Wach A. (2019). Stawanie się nauczycielem akademickim. W kierunku wspierania uczenia się poprzez refleksyjną praktykę. Poznań: Wydawnictwo Kontekst.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
