Dobry z zachowania
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2020.02.23Słowa kluczowe:
pedagogika szkolna, ocena zachowania, regulamin oceniania zachowania, samoocenaAbstrakt
Tekst jest refleksją nad szkołą jako instytucją oceniającą ucznia, również jego zachowanie. Regulaminy oceniania zachowania, niejednokrotnie pełne absurdów, odsłaniają słabość narzędzia, jakim jest ocena zachowania. Postawione w tekście pytanie: jakie warunki musiałyby być spełnione, żeby ocena ta naprawdę służyła rozwojowi ucznia, znajduje odpowiedź w przytoczonym jako przykład wartościowego rozwiązania programie zmiany szkoły opartym na samoocenie.
Bibliografia
Dudzikowa M., Jaskulska S., Wawrzyniak-Beszterda R. i in. (2011). Kapitał społeczny w szkołach rożnego szczebla. Diagnoza i uwarunkowania. Krakow: Oficyna Wydawnicza IMPULS.
Jaskulska S. (2009). Ocena zachowania w doświadczeniach gimnazjalistów. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jaskulska S. (2005). Ocenianie zachowania uczniów na stopień. Szkolna obsesja porządku w świetle matematycznej teorii chaosu. Podstawy Edukacji, 8, 187–197.
Jaskulska S. (2015). Do tablicy! Ocenianie szkolne jako komunikacja nauczyciela z uczniem. W: H. Kwiatkowska (red.), Uczłowieczyć komunikację. Nauczyciel wobec ucznia w przestrzeni szkolnej (s. 428–439). Krakow: Oficyna Wydawnicza IMPULS.
MacBeath J., Schratz M., Meuret D., Jakobsen L. (2003). Czy nasza szkoła jest dobra?. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Wawrzyniak-Beszterda R. (2019). Kapitał społeczny szkoły. Z doświadczeń biograficznych nauczycieli. Studium przypadków. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
