Poradnictwo całożyciowe jako nowe wyzwanie dla edukacji
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2014.02.13Słowa kluczowe:
edukacja dorosłych, kompetencje, koncepcja uczenia się przez całe życie, poradnictwo całożyciowe, społeczeństwo ryzyka, uczenie się formalne, pozaformalne i nieformalneAbstrakt
W artykule przedstawiono najnowsze ujęcie poradnictwa, które ściśle koresponduje z koncepcją uczenia się przez całe życie. Poradnictwo całożyciowe zostało przeanalizowane przez pryzmat współczesnych przemian edukacyjnych i zawodowych. Główne pytanie postawione w artykule dotyczy roli poradnictwa całożyciowego w procesie uczenia się osób.
Bibliografia
Alheit P. (2002). „Podwójne oblicze” całożyciowego uczenia się: dwie analityczne perspektywy „cichej rewolucji”. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, nr 2(18).
Beck U. (2002). Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Illeris K. (2006). Trzy wymiary uczenia się. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu.
Jarvis P. (2013). Learning form everyday life. W: P. Jarvis (red.), The Routledge International Handbook of Lifelong Learning. London, New York: Routledge. Taylor & Francis Group.
Kławsiuć-Zduńczyk A. (2014). Poradnictwo całożyciowe jako element wsparcia w edukacji dorosłych. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Malewski M. (2010). Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w Andragogice. Wrocław: Wydawnictwo Naukowe dolnośląskiej Szkoły Wyższej.
Melosik Z. (2004). Edukacja a stratyfikacja społeczna. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. T. II. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Teusz G. (2009). Poradnictwo biograficzne w aspekcie teorii krytycznych wydarzeń życiowych. W: A. Kargulowa (red.), Poradoznawstwo – kontynuacja dyskursu. Podręcznik akademicki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
