Lepiej nie mówić. O edukacji seksualnej w Polsce
DOI:
https://doi.org/10.34767/PP.2013.02.09Słowa kluczowe:
edukacja, dyskryminacja, edukacja seksualna, mniejszości seksualne, wykluczenieAbstrakt
Przedmiotem rozważań zawartych w niniejszym artykule jest edukacja seksualna oraz związane z nią kontrowersje. Autorka przygląda się różnicom między wypracowanymi przez Światową Organizację Zdrowia rekomendacjami dla nauczycieli edukujących dzieci i młodzież w zakresie seksualności człowieka a sposobem realizacji w polskich szkołach przedmiotu „wychowanie do życia w rodzinie”. Korzystając z podziału na trzy typy edukacji seksualnej, autorka przybliża zalety podejścia holistycznego, postulującego zarówno wczesny wiek rozpoczęcia edukacji w tym zakresie, jak i zapewnienie dzieciom i młodym osobom nieuprzedzonych, bezstronnych i zgodnych z aktualnym stanem wiedzy informacji dotyczące wszystkich obszarów seksualności człowieka.
Bibliografia
Interaktywny Instytut Badań Rynkowych. (2010). Wychowanie do życia w rodzinie – przedmioty i podręczniki. Badanie dla GazetaEdukacja.pl.
Ponton. (2009). Jak naprawdę wygląda edukacja seksualna w Polsce? Raport. Warszawa: Grupa Edukatorów Seksualnych „Ponton”.
Ponton. (2011). Skąd wiesz? Jak wygląda edukacja seksualna w polskich domach. Warszawa: Grupa Edukatorów Seksualnych „Ponton”.
Porozumienie na rzecz upowszechniania edukacji seksualnej dzieci i młodzieży w polskiej szkole SPUNK (2009). Założenia i cele edukacji seksualnej. Przewodnik. Łódź: SPUNK
