Polska polityka społeczna w odniesieniu do seniorów ze szczególnym uwzględnieniem prawa i uwarunkowań społeczno-polityczno-gospodarczych

Abstrakt

Przedmiotem artykułu jest przedstawienie zagadnień konceptualnych i organizacyjno-prawnych polityki społecznej w odniesieniu do seniorów. Problem badawczy i hipoteza zostały sformułowane jako pytanie, jakie zagadnienia i problemy polityki społecznej wynikają w związku ze starzeniem się społeczeństwa oraz jakie działania podejmują w związku z tym Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej oraz wybrane samorządy i czy są one skuteczne. Autor próbuje też znaleźć odpowiedź na pytania dotyczące rozwijania polityki senioralnej jako polityki publicznej, jej prawa, pojęć, charakterystyki odbiorców, wyzwań i kontekstów. Cel praktyczno-wdrożeniowy został ujęty jako propozycje rozwiązań systemowych. Autor uczynił nim analizę działalności Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej i samorządów w odniesieniu do seniorów w zakresie uwarunkowań związanych z procesami demograficznymi, uwarunkowań psychologiczno-socjologicznych, uwarunkowań związanych z wydłużeniem okresu aktywności społecznej, uwarunkowań związanych z aktywnością zawodową seniorów i ich zatrudnianiem. W pracy zostały wykorzystane źródła ciągłe, w tym analizy z aktualnych czasopism
Polityka Społeczna i Polityka Senioralna, a także raporty Głównego Urzędu Statystycznego i Najwyższej Izby Kontroli. Autor zastosował metodę monograficzną ujmującą aspekty badawcze całościowo i wieloaspektowo.