Edukacja osób starszych w czasach zmiany społecznej
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2019.02.18Słowa kluczowe:
edukacja, osoby starsze, zmiana społeczna, rozwój, wykluczenie, sytuacja społeczna seniorówAbstrakt
Artykuł porusza problematykę edukacji całożyciowej w kontekście zachodzących zmian społecznych. Autorzy skoncentrowali się na osobach starszych, jako grupie społecznej, której pozycja na przestrzeni wieków uległa znacznemu obniżeniu. Aktywność edukacyjna w okresie starości pozwala na odczuwanie satysfakcji, podnosi również jakość życia, pozwala niwelować wpływ negatywnych zjawisk, jakich doświadczają osoby starsze np. ageizmu, dyskryminacji czy wykluczenia.
Bibliografia
Bauman Z., Płynne życie, Wyd. Literackie, Kraków 2007.
Białożyt K., Znaczenie aktywności edukacyjnej osób starszych w adaptacji do emerytury, [w:] I.M. Świtała, N.G. Pikuła, K. Białożyt (red.), Etyczne i społeczne wymiary pracy, Impuls, Kraków 2017.
Bugajska B., Tożsamość człowieka w starości. Studium socjopedagogiczne, US, Szczecin 2012.
Dubas E., Starość znana i nieznana – wybrane refleksje nad współczesną starością, „Rocznik Andragogiczny” 2013, nr 20.
Dzięgielewska M., Edukacja jako sposób przygotowania do starości, „Chowana – Edukacja Wobec Starości. Tradycja i Współczesność” 2009, nr 2(33).
Kuchcińska M., Bariery uczestnictwa społecznego seniorów, [w:] D. Seredyńska (red.), Uczestnictwo społeczne w średniej i późnej dorosłości, UKW, Bydgoszcz 2012.
Kwiatkowska H., Edukacja nauczycieli. Konteksty – kategorie – praktyki, IBE, Warszawa 1997.
Kwiatkowski S.M., Kompetencje przyszłości, [w:] S.M. Kwiatkowski (red.), Kompetencje przyszłości, FRDE, Warszawa 2018.
Łukasik J.M., Poznać siebie i dbać o rozwój, Ignatianum, Kraków 2016.
Łukasik J.M. Jagielska K., Refleksyjność emerytowanych nauczycieli jako czynnik zmiany i rozwoju osobistego, [w:] J.M. Łukasik, N.G. Pikuła, K. Jagielska (red.), Rozwój nauczyciela – od wczesnej do późnej dorosłości, Impuls, Kraków 2016.
Mead M., Kultura i tożsamość, PWN, Warszawa 2000.
Nerło M., Mądrość w okresie późnej dorosłości jako efekt indywidualizacji rozwoju, [w:] A.I. Brzezińska, K. Ober-Łopatka, R. Stec, K. Ziółkowska (red.), Szanse rozwoju w okresie późnej dorosłości, Humaniora, Poznań 2006.
Pikuła N.G., Rozwój zawodowy a aktywność emerytowanych nauczycieli, [w:] J.M. Łukasik, N.G. Pikuła, K. Jagielska (red), Rozwój nauczyciela – od wczesnej do późnej dorosłości, Impuls, Kraków 2016.
Pikuła N.G., Rozwój zawodowy i zawodowa satysfakcja w perspektywie osób starszych, „Labor et Educatio” 2016, nr 4.
Pikuła N.G., Senior w centrum oddziaływań edukacyjnych, „Przegląd Pedagogiczny” 2014, nr 2.
Pikuła N.G., Sytuacja społeczna osób starszych w kontekście rynku pracy, [w:] I.M. Świtała, N.G. Pikuła, K. Białożyt (red.), Etyczny i społeczny wymiar pracy, Impuls, Kraków 2017.
Skibińska E., Proces kształcenia seniorów, [w:] A. Fabiś (red.), Aktywność społeczna, kulturalna i oświatowa seniorów, WSA, Bielsko-Biała 2008.
Solarczyk-Ambrozik E., Uczenie się przez całe życie jako rzeczywistość edukacyjna. Dyskurs całożyciowego uczenia się w tle zmian społeczno-ekonomicznych, [w:] E. Solarczyk-Ambrozik (red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej, UAM, Poznań 2013.
Synak B., Ludzie starzy w warunkach transformacji ustrojowej, UG, Gdańsk 2000.
Szarota Z., Era trzeciego wieku – implikacje edukacyjne, „Edukacja Ustawiczna Dorosłych” 2014, nr 1(84).
Sztompka P., Socjologia zmian społecznych, Znak, Kraków 2015.
Wawrzyniak J.K., Adaptacja do starości, [w:] A.A. Zych (red.), Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności, ed. by A.A. Zych, volt. 1, Śląsk, Katowice 2017.
Zalewska J., Człowiek stary wobec zmiany kulturowej. Perspektywa teorii praktyk społecznych, Scholar, Warszawa 2015.
