Coaching jako forma wspomagania pracy pedagoga resocjalizacyjnego
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2022.02.07Słowa kluczowe:
praca w instytucjach penitencjarnych, praca pedagoga resocjalizacyjnego, coaching, cechy coachingu, resocjalizacja, zasady resocjalizacji, cele resocjalizacjiAbstrakt
Praca pedagoga resocjalizacyjnego w zakładach karnych i aresztach śledczych wymaga wieloaspektowego przygotowania zawodowego oraz specyficznych i wyjątkowych cech osobowości. W działaniach resocjalizacyjnych bowiem, podejmowanych wobec jednostek pozbawionych wolności, wykorzystuje się między innymi określone zasady wychowania resocjalizującego oraz odpowiednie metody pracy. Skuteczność ich stosowania, zwłaszcza w warunkach instytucjonalnych, wymaga ciągłych analiz i dopracowania. Metodyka resocjalizacji powinna korzystać z różnorodnych form wsparcia, wśród których szczególne znaczenie może odegrać coaching. Stąd, w opracowaniu przedstawiono ogólne informacje dotyczące coachingu oraz zasad resocjalizacji ze szczególnym uwzględnieniem wzajemnych zależności i powiązań w zakresie tych form pomocy.
Bibliografia
Bałandynowicz, A. (2006). Probacja. Resocjalizacja z udziałem społeczeństwa. Warszawa: Prawo i Praktyka Gospodarcza.
Ciosek, M. (2007). Kara kryminalna i kara pozbawienia wolności. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja, t. 1. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Ciosek, M. (2007). Zakład karny jako instytucja resocjalizacyjna. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja, t. 1. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Ciosek, M. (1996). Człowiek w obliczu izolacji więziennej. Gdańsk: Stella Maris.
Gołembowska, M. (2017). Skazani o karze pozbawienia wolności. W: T. Sołtysiak, M. Gołembowska (red.), Resocjalizować we współczesnej rzeczywistości społecznej? Ale jak? Bydgoszcz: UKW.
Górka, A. (2008). Poczucie bezpieczeństwa skazanych odbywających karę pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania. W: Z. Bartkowicz, A. Węgliński (red.), Skuteczna resocjalizacja. Lublin: UMCS.
Hołyst, B. (2012). Kryminologia. Warszawa: LexisNexis.
Jaworska. A. (2012). Leksykon resocjalizacji. Kraków: Impuls.
Kalinowski, M. (2007). Zasady wychowania resocjalizującego. W: B. Urban, J.M. Stanik (red.), Resocjalizacja, t. 1. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Kieszkowska, A. Metodyka pracy ze skazanymi. Probacje, 2 (2010).
Kuć, M. (2013). Prawne podstawy resocjalizacji. Warszawa: C.H. Beck.
Pomianowski, R. (2001). Wyuczona bezradność więźniów. O potrzebie podmiotowości w więzieniu inaczej. W: B. Hołyst, W. Ambroziak, P. Stępniak (red.), Więziennictwo. Nowe wyzwania. Warszawa-Poznań-Kalisz: Foliał.
Pstrąg, D. (2008). Warunkowe przedterminowe zwolnienie a problem readaptacji społecznej skazanych. W: Z. Bartkowicz, A. Węgliński (red.), Skuteczna resocjalizacja. Lublin: UMCS.
Sarzała, D. (2013). Patologiczne zachowania więźniów w kontekście izolacji resocjalizacji penitencjarnej. Warszawa: ASPRA-JR.
Ustawa (2010) z dnia 9 kwietnia o Służbie Więziennej (Dz.U. 2010, nr 79, poz. 523).
Wujec, B. Geneza i definicje coachingu. Coaching Review, 4 (2012).
Wysocka, E. (2008). Diagnoza w resocjalizacji. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Żukowska, J. (2010). Coaching jako instrument rozwoju zawodowego. W: S. Lachiewicz, A. Walecka (red.), Współczesne problemy zarządzania zasobami ludzkimi. Łódź: PŁ.
