Coaching emerytalny – w perspektywie osób na emeryturze
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2022.02.14Słowa kluczowe:
przejście na emeryturę, planowanie emerytury, coaching, coaching emerytalnyAbstrakt
Artykuł ma charakter empiryczny. Celem badania było poszerzenie wiedzy na temat podejścia do emerytury i chęci jej planowania z wykorzystaniem coachingu. Do badania zaproszono osoby, które znajdują się na emeryturze, lecz nie dłużej niż 7 lat. Przyjęto ilościowy tok postępowania badawczego i zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, w tym technikę ankiety, która została przeprowadzona wśród 107 osób. Ogólny wniosek z przeprowadzonych badań jest taki, że polski emeryt ma pozytywny stosunek do emerytury; chce być na niej jak najdłużej aktywnym i cieszyć się z niej. Niewielu emerytów dostatecznie dobrze przygotowuje się do tego etapu w życiu. Większość badanych nie jest jednak zainteresowana wykorzystaniem coachingu przy planowaniu emerytury. Tylko około 29-32% badanych to osoby, które mogą być zainteresowane wsparciem coacha emerytalnego.
Bibliografia
Brzeziński, Ł. Coaching emerytalny – perspektywa podejmowania dalszej aktywności. Przegląd Naukowo-Metodyczny, Edukacja dla Bezpieczeństwa. R. VII, 1 (26). (2015).
Chabior, A. (2017). Aktywizacja i aktywność w okresie późnej dorosłości. W: A.A. Zych (red.), Encyklopedia starości, starzenia się i niepełnosprawności, t. 1. Katowice: Stowarzyszenie Thesaurus Silesiae – Skarb Śląski.
Dzięgielewska, M. (2006). Aktywność społeczna i edukacyjna na tle innych typów aktywności. W: B. Szatur-Jaworska, P. Błędowski, M. Dzięgielewska. Podstawy gerontologii społecznej. Warszawa: ASPRA-JR.
Halicki, J. (2006). Społeczne teorie starzenia się. W: M. Halicka, J. Halicki (red.), Zostawić ślad na ziemi. Białystok: UwB.
Orzechowska, G. (2007). Aktywność osób starszych jako kategoria uniwersalna. W: E. Dubas (red.), Uniwersalne problemy andragogiki i gerontologii. Łódź: UŁ.
Steuden, S. (2011). Psychologia starzenia się i starości. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Szatur-Jaworska, B. (2006). Cechy gerontologii społecznej jako dyscypliny naukowej. W: B. Szatur-Jaworska, P. Błędowski, M. Dzięgielewska. Podstawy gerontologii społecznej. Warszawa: ASPRA-JR.
Thorpe, S., Clifford, J. (2004). Podręcznik coachingu. Poznań: Rebis.
Toczek-Werner, S., Marak, J., Wyrzykowski, J. (2018). Czas wolny wrocławskich seniorów i jego wykorzystanie na turystykę i rekreację ruchową. Wrocław: WSH.
Tokaj, A. Starość w pedagogice społecznej. Studia Edukacyjne, 7 (2008).
