Formy pracy doradcy zawodowego – wybrane wyniki badań własnych
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2019.01.16Słowa kluczowe:
poradnictwo zawodowe ; rola doradcy ; formy pracy doradcy ; coachingAbstrakt
Bazując na literaturze dotyczącej zagadnień metodyki pracy doradcy zawodowego i coacha, autor niniejszej publikacji stara się przedstawić co łączy, a co dzieli obie propozycje pracy z klientem, jak wygląda według literatury wzorcowy proces sytuacji poradniczej i coachingu. Autor stara się w ten sposób odpowiedzieć na pytanie: Czy coaching może być jedną z form poradnictwa zawodowego dla osób dorosłych? Poradnictwo zawodowe stanowi rodzaj działalności, która ewoluuje zarówno w zakresie treści merytorycznej, jak i stosowanych metod, technik i narzędzi. Zawarte w niniejszej publikacji informacje dotyczą analizy wyników badań własnych dotyczącej kwestii najczęściej stosowanej formy pracy z klientem w poradnictwie zawodowym osób dorosłych.
Bibliografia
Bachkirova T., Arthur L., Reading E., Evaluating a coaching and mentoring programme: Challenges and solutions, „International Coaching Psychology Review” 2015, vol. 10, no. 2.
Bańka A., Zawodoznawstwo, doradztwo zawodowe, pośrednictwo pracy. Psychologiczne metody i strategie pomocy bezrobotnym, Stowarzyszenie Psychologia i Architektura, Poznań 1995.
Brzeziński Ł., Coaching w poradnictwie zawodowym dla osób dorosłych – wybrane refleksje, „Edukacja – Technika – Informatyka”, UR, Rzeszów 2018.
Cooper A., Cooper O., Gifts from Archangel Orel: Personal Sessions with an Extraordinary Coach, Healaura, Burnaby 2009.
Drabik-Podgórna V., Doradca, coach czy „architekt życia”?, Carieer Counseling, Washington 2011.
Drabik-Podgórna V., Innowacja edukacyjna w poradnictwie zawodowym. Aplikacja rozwiązań francuskich, Impuls, Kraków 2005.
Herr E., Cramer S., Planowanie kariery zawodowej, Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 2001.
Kargulowa A., O teorii i praktyce poradnictwa: Odmiany poradoznawczego dyskursu, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2004.
Kozdrowicz E., Poradnictwo w teorii i praktyce, [w:] T. Pilch, I. Lepalczyk (red.), Pedagogika społeczna. Człowiek w zmieniającym się świecie, Żak, Warszawa 1995.
Kulesza M., Konstruktywistyczne i socjoekologiczne korzenie poradnictwa i diagnozy psycho-pedagogicznej zorientowanej na zasoby, „Pedagogika Społeczna” 2012, nr 3.
Kulesza M., Podstawy teoretyczne coachingu społecznego, Coaching społeczny. Innowacyjne techniki i narzędzia wsparcia, „Roczniki Pedagogiczne” 2015, nr 7.
Malewski M., Poradnictwo wobec zmieniających się wzorów ludzkiego życia, [w:] B. Wojtasik, A. Kargulowa (red.), Doradca – profesja, pasja, powołanie?, Stowarzyszenie Doradców Szkolnych i Zawodowych Rzeczpospolitej Polskiej, Warszawa 2003.
Mikiewicz A., Coaching jako narzędzie zmiany, [w:] J. A. Malinowski, A. Wesołowska (red.), Coaching i tutoring. W stronę nowoczesnej pracy dydaktycznej, Akapit, Toruń 2015.
Nowak P., Hińcza E., Wykorzystanie idei coachingu kariery w doradztwie zawodowym, Studia Pedagogiczne. Problemy Społeczne, Edukacyjne i Artystyczne 24, Warszawa 2014.
Pakulniewicz-Błońska S., Współczesne tendencje w poradnictwie zawodowym: poradnictwo zawodowe a coaching kariery – próba porównania, [w:] D. Kukla (red.), Wielowymiarowość poradnictwa w życiu człowieka, Difin, Warszawa 2011.
Paszkowska-Rogacz A., Psychologiczne podstawy wyboru zawodu. Przegląd koncepcji teoretycznych, KOWEZiU, Warszawa 2003.
Wojtasik B., Doradca zawodu. Studium teoretyczne z zakresu poradoznawstwa, UWr, Wrocław 1993.
Wołk Z., Poradnictwo zawodowe w Polsce w świetle współczesnych przemian cywilizacyjnych, „Szkoła – Zawód – Praca” 2012, nr 3.
