Kształcenie zawodowe w Polsce na początku XXI wieku
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2012.02.03Słowa kluczowe:
kształcenie zawodowe, szkoła zawodowa, reforma szkolnictwa zawodowego, rynekAbstrakt
Stosunkowo wolno, ale systematycznie powiększa się krąg osób, które uświadamiają sobie, że bez dobrze zorganizowanego systemu przygotowania kadr nie ma silnej gospodarki, a w efekcie godziwej egzystencji obywateli. Dlatego coraz śmielej słychać głosy, by polski system edukacji był nakierowany na potrzeby rynku pracy. Każdy człowiek niezależnie od ścieżki przygotowania ogólnego, by wejść na rynek pracy, musi w końcowej fazie stać się podmiotem kształcenia zawodowego. Zmiany określone w ustawie z 19 sierpnia 2011 r. wprowadzają mechanizm umożliwiający m.in. szybsze dostosowanie kształcenia zawodowego do zmieniających się potrzeb rynku pracy. Zostały one jednak przyjęte pospiesznie i bez szerszej konsultacji społecznej. Dlatego budzą więcej wątpliwości niż nadziei na zracjonalizowanie kształcenia zawodowego w Polsce.