Edukacja w izolacji penitencjarnej (studium przypadku)

Abstrakt

W opracowaniu podjęto próbę ukazania korzystnych aspektów edukacji skazanych w warunkach izolacji penitencjarnej na tle dokonujących się zmian w oddziaływaniach resocjalizacyjnych, które od początku splecione były i są z procesami nauczania i uczenia się skazanych. W przedstawionym studium przypadku weryfikowano zmodyfikowaną, humanistyczną koncepcję Tyszkiewicza. W świetle założeń tej koncepcji wszelkie zachowania człowieka są częściowo indeterministycznymi decyzjami, bowiem o wyborach zachowań współdecydują uwarunkowania egzo- i endogenne, a także sploty okoliczności. Weryfikowana koncepcja uzyskała potwierdzenie w rozpatrywanym przypadku. W istocie badany – po wcześniej podejmowanych ryzykownych wyborach postępowania, które doprowadziły go do pierwszego, a następnie do drugiego pobytu w zakładzie karnym za zabójstwo ofiary – po głębokich przemyśleniach swojego dotychczasowego trybu życia i wyciągnięciu z własnego postępowania wniosków, wybrał drogę edukacji. Ukończył szkołę zawodową, technikum, liceum oraz studia licencjackie, pracując w zakładzie karnym. Były to jego indywidualne wybory, wspomagane uzyskiwanymi zgodami władz zwierzchnich zakładu oraz wspieraniem bliższego i dalszego otoczenia społecznego. Indywidualne wybory zachowań przez skazanego wzmacniały poczucie jego wartości, znaczenia, wiary w siebie, autokontrolę, wyrzuty sumienia z adekwatnym poczuciem winy i poczucie sprawstwa działań. Te wszystkie aspekty są niezmiernie ważne w ponownej socjalizacji człowieka.