Coaching jako (nie)nowa metoda rozwoju zawodowego pracowników
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2023.02.05Słowa kluczowe:
coaching, kształcenie ustawiczne, zakład pracy jako miejsce uczenia się, rozwój zawodowy pracowników, szkoleniaAbstrakt
Obecna rzeczywistość społeczno-ekonomiczna zmusza organizacje do zmodyfikowania strategii dotyczących zarządzania personelem. Aby sprostać wyzwaniom współczesnego świata, niezbędne jest zastosowanie przez firmy, takich działań, które pozwolą utrzymać im pozycję na rynku. W czasach, gdy pandemia zrewolucjonizowała formy pracy, a konkurencja na rynku jest wysoka, zakłady pracy powinny dostrzegać swoje szanse przede wszystkim w pracownikach, w rozwijaniu i wykorzystywaniu ich potencjału. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie coachingu jako wcale (nie)nowej metody rozwoju pracowniczego stosowanego przez organizacje. Coaching, mający za granicą ponad 60-letnią tradycję, w Polsce znany jest od lat 90. ubiegłego wieku i stanowi nieustająco interesujący aspekt rozwojowy człowieka. Jest on coraz chętniej stosowaną metodą wspomagania rozwoju w miejscu pracy. W treści niniejszego artykułu autorka pojmuje coaching jako proces wspierający zarówno pojedyncze jednostki, jak i zakłady pracy, w rozwoju oraz poprawie efektów ich działania.
Bibliografia
Armstrong, M., Taylor, S. (2016). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Warszawa: Wolters Kluwer.
Brzeziński, Ł. Coaching narzędziem rozwoju zawodowego pracowników. Problemy Profesjologii, 2 (2013).
HCM Deck. Employee Development Journey. Kompletny przewodnik po rozwoju pracownika w organizacji, https://hcmdeck.com/pl/ebook/zaplanuj-employee-development-journey/ (30.09.2023).
Gerlach, R. (2007). Zakład pracy jako organizacja ucząca się. W: S.M. Kwiatkowski (red.), Przedsiębiorstwo w rozwoju zawodowym pracowników. Warszawa: IBE.
Gerlach, R. (2022). Człowiek dorosły w kontekście dyskursu o przyszłości pracy. W: M. Rosalska, A. Wawrzonek, J. Szłapińska (red.), Człowiek dorosły w zróżnicowanych kontekstach życia. Księga jubileuszowa profesor Ewy Solarczyk-Ambrozik. Poznań: UAM.
Górniak, J. Kubica, W., Worek, B. (red.) (2022). Rozwój kompetencji – uczenie się dorosłych i sektor szkoleniowo-rozwojowy. Bilans Kapitału Ludzkiego 2022/2021. Warszawa: PARP, https://www.parp.gov.pl/storage/publications/pdf/14_BKL_-Aktywno_edukacyjna_WCAG_08_12.pdf (2.10.2023).
Instytut Analiz Rynku Pracy, Analiza sposobów uczenia się dorosłych w miejscu pracy, Warszawa: PARP, https://www.een.org.pl/storage/publications/pdf/Analiza-sposobw-uczenia-si-dorosych_WCAG.pdf (20.10.2023).
Jeruszka, U. (2008). O permanentnym rozwoju kwalifikacji zawodowych człowieka w Polsce W: S.M. Kwiatkowski (red.), Edukacja ustawiczna. Wymiar teoretyczny i praktyczny. Warszawa – Radom: IBE.
Kampa-Kokesch, S., Anderson, M.Z. Executive Coaching. A Comprehensive Review of the Literature. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 51, 3 (2001).
Król, H. (2014). Istota rozwoju kapitału ludzkiego organizacji. W: H. Król, A. Ludwiczyński (red.), Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego organizacji. Warszawa: PWN.
Król, H., Ludwiczyński, A. (red.). (2014). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Tworzenie kapitału ludzkiego w organizacji. Warszawa: PWN.
Łaguna, M. (2004). Szkolenia, Gdańsk: GWP.
Oleksyn, T. (2018). Zarządzanie kompetencjami. Teoria i praktyka, wyd. 3, Warszawa: Wolters Kluwer.
Pocztowski, A. (2018). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Koncepcje – praktyki – wyzwania. Warszawa: PWN.
Rzycka, O. (2015). Menedżer coachem. Jak rozmawiać, by osiągnąć rezultaty, współpr. W. Porosło. Warszawa: Wolters Kluwer.
Sidor-Rządkowska, M. (2021). Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Wolters Kluwer.
Solarczyk-Ambrozik, E. (2013). Uczenie się przez całe życie jako rzeczywistość edukacyjna. Dyskurs całożyciowego uczenia się w tle zmian społeczno-ekonomicznych. W: E. Solarczyk--Ambrozik, Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej. Poznań: UAM.
Szłapińska, J. (2010). Podnoszenie wartości kapitału edukacyjnego pracowników w systemie kształcenia ustawicznego. Poznań: UAM.
Świeży, M. (2020). Psychologia dla coachów. Warszawa: Wolters Kluwer.
Tomaszewska-Lipiec, R. (2017). Zakład pracy – między retrospekcją a przewidywanym kierunkiem rozwoju. W: R. Gerlach, R. Tomaszewska-Lipiec (red.),Wokół podstawowych zagadnień pedagogiki pracy. Bydgoszcz: UKW.
Thorpe, S., Clifford, J. (2003). The Coaching Handbook: An Action Kit for Trainers &Managers. London: Kogan Page Publishers.
Wilson, D., Rosenfeld, R. (1999). Managing Organizations, London: MsGraw-Hill Book Company.
Whitmore, J. (1996). Coaching for Performance: A Practical Guide to Growing Your Own Skills. London: Nicholas Brealey Publishing.
Wujec, B. (2012). Geneza i definicje coachingu . Coaching Review, 1(4) (2012).
