Szkoła XXI wieku w wyobrażeniach studentów pedagogiki
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2021.01.10Słowa kluczowe:
szkoła, edukacja, nauczyciel, proces dydaktyczny, środki dydaktyczneAbstrakt
Celem badań było poznanie wyobrażeń studentów pedagogiki o szkole XXI wieku. Główny problem badawczy zawierał się w pytaniu: Jakie wyobrażenie o szkole XXI wieku mają studenci pedagogiki? W badaniach, którymi objęto 52 studentów, wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Za technikę badawczą przyjęto wywiad nieskategoryzowany. Obszary tematyczne uwzględnione w wywiadzie dotyczyły wybranych komponentów środowiska szkoły, tj. jednej z grup wewnątrzszkolnych, czyli nauczycieli, środków dydaktycznych stosowanych w procesie nauczania, organizacji procesu nauczania i lokalizacji szkoły.
Wyniki badań dowiodły, że nauczyciel szkoły XXI wieku powinien być przede wszystkim sprawiedliwy i empatyczny. Badani nie są zwolennikami zbyt głębokich przemian technologicznych. W szkole XXI wieku nie powinno być prac domowych. Zamiast tradycyjnych klasówek czy kartkówek studenci zaproponowali pracę w grupie, różne quizy, dyskusję, burzę mózgów czy projekt edukacyjny jako sposoby weryfikacji wiedzy uczniów. Badani preferują stacjonarne nauczanie, ponieważ ogromną rolę przypisują bezpośrednim kontaktom uczniów z nauczycielami i klasowymi kolegami. Szkoła powinna być usytuowana na obszarze mało zurbanizowanym, najlepiej w pobliżu parku czy lasu.
Bibliografia
Babiuch, M. (2002). Jak współpracować z rodzicami „trudnych” uczniów? Warszawa: WSiP.
Banach, Cz. Cechy osobowościowe nauczycieli. Nowa Szkoła, 3 (1995).
Jabłoński, S., Wojciechowska, J. Wizja szkoły XXI wieku: kluczowe kompetencje nauczyciela a nowa funkcja edukacji. Studia Edukacyjne, 27 (2013).
Jedynak, S. (1990). Słownik etyczny. Lublin: UMCS.
Julia, D. (2000). Słownik filozofii. Katowice: Książnica.
Korczyński, S. (2014). Stres w pracy zawodowej nauczyciela. Kraków: Impuls.
Kujawiński, J. (2006). Szkoła dialogu i samodzielnego uczenia się uczniów. Poznań: UAM.
Kupisiewicz, Cz. (1995). Podstawy dydaktyki ogólnej. Warszawa: Pol. Ofic. Wyd. BGW.
Kwiatkowska, H. Kształcąca i wychowująca funkcja zeszytu przedmiotowego w nauczaniu historii. Życie Szkoły, 6 (1981).
Łobocki, M. (2010). Teoria wychowania w zarysie. Kraków: Impuls.
Łobocki, M. (1985). Współdziałanie nauczycieli i rodziców w procesie wychowania. Warszawa: Nasza Księgarnia.
Maciak, G. Współpraca środowisk wychowawczych ‒ szkoła i rodzina. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, 4 (25). (2017).
Maszke, A.W. (1992). Edukacja alternatywna ‒ szanse i zagrożenia. W: B. Śliwerski (red.), Pedagogika alternatywna ‒ dylematy teorii. Kraków: Impuls.
Mielczarek, F. Jak walczyć z hałasem. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 6 (2011).
Mielczarek, F. Śmiech w edukacji. Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 4 (2012).
Milerski, B., Śliwerski, B. (red.). (2000). Leksykon Pedagogika. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN.
Okoń, W. (1999). Dziesięć szkół alternatywnych. Warszawa: WSiP.
Okoń, W. (1992). Słownik Pedagogiczny. Warszawa: PWN.
Pachociński, R. (2002). Technologia a oświata. Warszawa: IBE.
Paszkowska, A. Na kim spoczywa odpowiedzialność za pracę domową dziecka? Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze, 1 (2014).
Radziewicz, J. (1995). Środowisko społeczno-wychowawcze szkoły. W: T. Pilch, I. Lepalczyk (red.), Pedagogika społeczna. Warszawa: Żak.
Sałata, E. Osobowość nauczyciela w świetle wypowiedzi pedagogów i uczniów, Zeszyty Naukowe PWSZ w Płocku Pedagogika, 6 (I). (2007).
Wiatrowski, Z. (2005). Podstawy pedagogiki pracy. Bydgoszcz: Akademia Bydgoska.
Z nauczycielem na ty, https://lodz.wyborcza.pl/lodz/ (08.09.2020).
