Na czym polega atrakcyjność aktorstwa? Szkic socjologiczny na podstawie badań własnych
DOI:
https://doi.org/10.34767/SZP.2020.02.19Słowa kluczowe:
zawód aktora, atrakcyjność profesji aktorskiej, rozważania aktorówAbstrakt
Na temat profesji aktorskiej z perspektywy socjologicznej pisali w XX wieku Janina Hera i Zbigniew Wilski. Artykuł, którego celem jest odpowiedź na pytanie o atrakcyjność aktorstwa, uwzględnia punkt widzenia osób wykonujących ten niełatwy zawód. Autorka, wykorzystując zarówno źródła zastane (opublikowane wywiady prasowe), jak i wywołane (przeprowadzone przez siebie wywiady swobodne), oddaje głos artystom, a dzięki temu otrzymuje pogłębioną refleksję na temat jasnych stron zawodu: po pierwsze zapewnia on intensywny rozwój wewnętrzny, kształcenie inteligencji emocjonalnej, refleksyjne doświadczanie świata; po drugie umożliwia życie ‘zwielokrotnione’, barwne i ciekawe. Aktorzy, którzy z pasją wykonują swój zawód, mają okazję przeżywania ‘flow experience’, stanu uskrzydlenia. Po trzecie w społecznym świecie teatru istnieje możliwość transferowania kapitału (popularność przekłada się na ułatwienia codziennego życia bądź na większe możliwości działania pro publico bono; kapitał społeczny, ekstensywne i intensywne relacje interpersonalne mogą przełożyć się na wzrost kapitału ekonomicznego, a wraz z nim na duże możliwości życiowe przedstawicieli profesji aktorskiej).
Bibliografia
Źródła prasowe:
A1: Aleksandra Popławska, „Zwierciadło” styczeń 2015, s. 62–66, rozmowa z Anną Serdiukow, Chciałoby się duszę zaprzedać.
A6: Kamilla Baar, „Zwierciadło” listopad 2014, s. 42–49, rozmowa z Anitą Zuchorą, Portret zwielokrotniony.
A9: Anna Dymna, „Twój Styl” listopad 2014, s. 22–28, rozmowa z Anną Jasińską, Chce się żyć.
A11: Joanna Moro, „Twój Styl” listopad 2014, s. 62–68, rozmowa z Beatą Biały, Nie uczę się na błędach.
A13: Arkadiusz Jakubik, „Uroda Życia” sierpień 2015, s. 39–42, rozmowa z Magdaleną Felis, Mam ci to zagrać?
A14: Andrzej Grabowski, „Zwierciadło” lipiec 2014, s. 66–70, rozmowa z Hanną Halek, Przekomarzać nam się zdarza.
A19: Krzysztof Globisz, „Sens” marzec 2011, s. 115, wysłuchała Małgorzata Wach, Anioł też człowiek.
A20: Joanna Brodzik, „Sens” styczeń 2015, s. 6–12, rozmowa z Katarzyną Drogą, Moja Lady Di.
A23: Magdalena Cielecka, „Sens” kwiecień 2014, s. 6–11, rozmowa z Magdaleną Mołek, Nie udaję, że jest lepiej.
A26: Maciej Stuhr, „Sens” lipiec 2014, s. 96–98, rozmowa z Hanną Halek, Delikatnie rzecz ujmując.
A27: Katarzyna Dąbrowska, „Sens” marzec 2015, s. 6–10, rozmowa z Joanną Olekszyk, Ruda rządzi.
A28: Karolina Gorczyca, „Sens”. Wydanie specjalne nr 4/2014, s. 8–12, rozmowa z Joanną Olekszyk, Najlepszym lekarstwem jest drugi człowiek.
A29: Dominika Kluźniak, „Zwierciadło” maj 2014, s. 75–80, rozmowa z Remigiuszem Grzelą, Sztuka znikania.
A31: Jan Peszek, „Zwierciadło” maj 2014, s. 96–101, rozmowa z Hanną Halek, Całe życie po swojemu.
A32: Agnieszka Grochowska, „Sens” marzec 2014, s. 8–12, rozmowa z Rafałem Ma-słowem, Jak już wejdziesz na wielką górę.
A33: Katarzyna Maciąg, „Sens” marzec 2014, s. 42–45, rozmowa z Hanną Halek, Teraz mogę być każdym.
A36: Ewa Kasprzyk, „Zwierciadło” styczeń 2014, s. 38–45, rozmowa z Anną Bimer, Nawet ja mam kodeks.
A38: Artur Barciś, „Zwierciadło” wrzesień 2015, s. 70–75, rozmowa z Maciejem Gajewskim, Czekając na oklaski.
A39: Stanisława Celińska, „Uroda Życia” wrzesień 2015, s. 16, Stan umysłu.
A42: Agnieszka Grochowska, „Skarb” listopad 2015, s. 28–31, rozmowa z Agnieszką Święcicką, Nie lubię mówić: ja, ja, ja…
A43: Magdalena Walach, „Zwierciadło” kwiecień 2015, s. 46–52, rozmowa z Anną Serdiukow, Szczęściara.
A54: Agata Kulesza, „Pani” wrzesień 2015, s. 26–36, rozmowa z Izą Komendołowicz, Tamtej Agaty już nie ma.
Bibliografia:
Arystoteles (1983). Poetyka, tłum. H. Podbielski. Wrocław: Ossolineum.
Csikszentmihalyi, M., Flow, the secret to happiness, http://www.ted.com/talks/mihaly_csikszentmihalyi_on_flow?language=en#t-834977), (08.12.2019).
Englert, J. Zawód aktor, http://www.perspektywy.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=347&Itemid=162, (03.02.2019).
Mead, G.H. (1975). Umysł, osobowość i społeczeństwo, tłum. Z. Wolińska. Warszawa: PWN.
Pavis, P. (1998). Słownik terminów teatralnych, tłum., oprac. i uzupełnieniami opatrzył S. Świontek. Wrocław–Warszawa–Kraków: Ossolineum.
Radwan, A. (2015). Pierścionek z niebieskim oczkiem. W: Ł. Maciejewski. Aktorki. Portrety. Kraków: Znak.
Zajączkowska, M. (2015). Chcę się bawić. W: Ł. Maciejewski. Aktorki. Portrety. Kraków: Znak.
Zawadzka, M. (2015). Mało mnie znacie. W: Ł. Maciejewski. Aktorki. Portrety. Kraków: Znnak.
Zimnica-Kuzioła, E. (2018). Społeczny świat teatru. Areny polskich publicznych teatrów dramatycznych. Łódź: UŁ.
Żółkowska, J. (2015). Nie trzeba się bać. W: Ł. Maciejewski. Aktorki. Portrety. Kraków: Znak.
